't Groot Achterhofken, Beplant ende op nieuw vermeerdert met verscheyden seer stichtelijcke Liedekens
(1664)–Anoniem Groot achter-hofken, 't–
Auteursrechtvrij
[pagina 31]
| |
Stemme: 't Pronckje van de Maeghden.1.MEest hier alle Menschen,
Naerstigh vierigh trachten,
Haken, jancken, wenschen,
Loopen, draven, jachten,
Staegh uyt al haer krachten,
Om 't geen dat niet versaet,Ga naar margenoot+
En meenigh // alleenigh,
Gevaerlijck // beswaerlijck,
In onrust laet.
2. 't Geen haer leyt in vreden,Ga naar margenoot+
En in rust kan voeren,
Sietmen hun vertreden,
En nau eens aenroeren:
Dus laet elck hem loeren
Al van een loose waen,
Soo lange // Mensche bange,
In slommer // van kommer,Ga naar margenoot+
Heel siet vergaen.
3. Dit gelijckt wel wonder,
d'Onrust gunst te bieden,
En dat elck besonder
Van sijn heyl sou vlieden,
Saghmen niet geschieden;
't Bewijs my wel ontschoot,
Want yder // die wijder,
En veerder // oock meerder,
Als ae'r verstoot.
4. Onder die Godt vrese,
Of die haer soo noemen,
Vindmen oock van dese:
| |
[pagina 32]
| |
Ga naar margenoot+Schoon sy anders roemen,
Maer 't zijn blauwe bloemen,
Men sietse doen haer best,
Inwendigh, behendigh,
Om 't seerste // als d'eerste,
Van al de rest.
5. Wilt ghy rustigh leven,
Soo moet ghy u voegen,
Met 't geen Godt wil geven,
Ga naar margenoot+Altoos te genoegen,
Of het sal u wroegen:
Soo wanneer als zijn wil.
Van dijne, met pijne,
Ten deele // oft veele,
Eens krijght verschil.
Ga naar margenoot+6. 't Hemels moetmen minnen,
En het aerdts versaecken,
Ga naar margenoot+En hem self verwinnen,
Veel begeeren staecken.
Soomen wil geraecken,
Ga naar margenoot+In een gerusten staet,
Wiens ende // hem wende,
Tot deughde // en vreughde,
Die niet vergaet.
|
|