't Groot achter-hofken
(1639)–Anoniem Groot achter-hofken, 't–
AuteursrechtvrijGeplant met verscheyden Gheestelijcke Liedekens, tot stichtinghe der Ieught, by verscheyden Autheuren gemaeckt ende t'samen gestelt
Stemme: Eenigh, stil, en afghescheyden.'K Heb u Liedeken ontfanghen
Met gheneught,
En ick voel in 't hert verlanghen,
Om die deught,
Met een Liedt // soo ghy siet,
V te verghelden weer,
In wederkeer.
'K vind' een zwaer inwendigh lijden
Wt ghebeelt,
Waer uyt dat een soet verblijdenGa naar margenoot+
Wordt gheteelt,
Als gedult // en onschult,
Te samen zijn ghepaert
En wel bewaert.
Al die hier in tranen saeyenGa naar margenoot+
Met ghesucht,
Sullen nae met blyschap maeyen
Haere vrucht:
't Edel zaet // komt te baet,
Een wel gheladen schoof
Door het gheloof.
| |
[pagina 58]
| |
Ga naar margenoot+Saligh zijnse die hier weenen,
(Seydt den Heer,)
Want men salse vreucht verleenen,
Dies te meer:
Ga naar margenoot+Maer die lacht // hy verwacht,
Ga naar margenoot+Al met den Rijcken vraet,
Nae 't goed' het quaet.
Tusschen lacchen en verblijden
Is verscheel,
Want 't verblijden, is by tijden
Soet en eel,
Maer den spot // buyten Godt,
Of dwase ydel vreught
En is gheen deught.
's Werelts druck en vreughde pleghen
Alle beyd',
Komen uyt verkeerde weghen:
Maer die schreydt,
Ga naar margenoot+Om de sond' // en de wond',
Die uyt Gods minne spruyt,
Brenght blyschap uyt.
Ga naar margenoot+Want den Goddelijcken rouwe,
Wel ghelijckt,
Ga naar margenoot+Een bedroefde Swanger Vrouwe,
Die om kijckt,
Met een langh // suchten bangh,
Tot dats' haer lieve Kindt,
In d'armen vindt.
Maer wanneer het is gheboren,
Is haer hert
Soo verheught, (het welck te
Vooren was vol smert,)
Datse gheen // van de ween
Tot schaed' en overdenckt,
Die 't herte krenckt.
| |
[pagina 59]
| |
Als het herte wordt ghenesen
Deur Gods Gheest,
Mach den Mensch wel vrolijck wesen:
Want zijn Feest,
Iesus gheeft // dien beleeft,
In 't hert hem komen laet,
Daer hy voor staet.
't Kan oock somtijdts wel ghebeuren,
Dat door 't Cruys,
't Hert is in ghestadigh treuren,
Om 't confuys,
Dat hy siet // met verdriet
In 's Weerelts woeste Zee,
Dit doet hem wee.
Sulcken wee heeft Christus vonden,Ga naar margenoot+
Doen hy sach,
Veelderley verblinde sonden
Die hy plach,
Deur veel traen // af te dwaen,
Wt medelijden groot
Tot in den doodt.
'k Wensch u staegh met hem te lijden,
Om dies wil,
Dat ghy met hem meught verblijdenGa naar margenoot+
Sonder schil,
Want de Croon // brenght te loon,Ga naar margenoot+
Eeuwigh' onsterff'lickheydt,
Voor een kleyn leydt.
Treuren is niet te ghelijckenGa naar margenoot+
In dees tijdt,
By 't gheen dat namaels sal blijcken
Hem die lijdt,
En die naer // 't onsichtbaerGa naar margenoot+
Staegh sijn ghesichte wendt,
't En heeft geen endt.
|
|