't Groot achter-hofken
(1639)–Anoniem Groot achter-hofken, 't–
AuteursrechtvrijGeplant met verscheyden Gheestelijcke Liedekens, tot stichtinghe der Ieught, by verscheyden Autheuren gemaeckt ende t'samen gestelt
Voys: Eedel Artisten koen,IS Godt de liefde niet,Ga naar margenoot+
Laet ons ter Weerelt keeren,
| |
[pagina 52]
| |
En doen wat sy ghebiedt
Nae al des vleys begheeren:
Maer is den Heer der Heeren,
Alleen de liefd' en min,
Ga naar margenoot+Soo laet ons van hem leeren
Ga naar margenoot+Het meeste ziel ghewin.
Laet ons nemen den keur,
Ghelijck eertijdts de Ioden,
Ga naar margenoot+Die Iosua stelde veur,
Wie sy wilden tot Goden:
Maer hy nam Gods gheboden
Voor 't alderweertste goet,
En ghinckse lieff'lijck nooden
Met sijn exempel soet.
Hoe langh wilt ghy met pijn
Ga naar margenoot+Hincken op beyde zijden,
Sal Godt de liefde zijn
Wilt hem alleen belijden:
Maer kan u Baal vryden,
Dient hem met herten lust,
Ga naar margenoot+Eermen begint te strijden
Dientmen te zijn bewust.
Sal u de gierigheydt
Brenghen tot een vernoeghen,
Sal u wellustigheydt
Des herten wensch toevoeghen.
Ga naar margenoot+Och neen! ten is maer ploeghen
Ga naar margenoot+En slaven sonder end',
Niet dan een pijnlijck wroeghen,
En wordt daer deur bekent.
Wat kander soeter zijn
Ga naar margenoot+Als het herte te laven
Met den Hemelschen Wijn:
Want door dees edel gaven,
Ga naar margenoot+Als in een stille haven
| |
[pagina 53]
| |
De ziele haer vermaeckt,Ga naar margenoot+
't Welck in 't voorseyde slavenGa naar margenoot+
Gheensins en wort ghesmaeckt.Ga naar margenoot+
Hoort eens wat Iesus seydt,
Wilt ghy gaen uwer straten,Ga naar margenoot+
By my niet langh en beydt
Ick wil u wel vry laten:
Petrus en kost niet vaten
Den Heere af te gaen:
Och! Heer wat sout ons baten
Dat wy u lieten staen.
Wy hebben wel beproeft,
Wat ons aenbrenght het woelen,
Ons herte was bedroeft
Ten konde 't wit niet doelen:
Maer nu wy (Heer) ghevoelen
V liefdens soeten strael,
Soo vinden wy verkoelen,
Tot troost van onse quael.
Doen Iuda Godt afgingh,Ga naar margenoot+
Hoe hebben sy't bevonden,
Moesten een vreemt Coningh
Dienen om hunne sonden:
Sy hebben tot dien stonden
Seer bitterlijck gheschreyt.
Godt sprack: wilt nu doorgronden
Van beyden 't onderscheidt,
Siet den verloren Soon,Ga naar margenoot+
Hoe hy liep achter Lande,
Hy was het onghewoon
Te lijden dese schande;
Hy dacht menigherhande
Met druck en grooten rouw,
Op sijns Vaders warande
En kostelijck ghebouw.
| |
[pagina 54]
| |
Ga naar margenoot+'t Scheen eerst wel voor de wint
In 't pleghen van de sonden,
Maer namaels hy bevint
Sijn ziele al vol wonden:
Gheketent en ghebonden
In duyster weghen blint:
Och! mocht ick zijn ghevonden,
Als 't alderminste kint.
Och! het ghedenckt my wel,
Hoe selfs de huerelinghen,
Mijns Vaders hebben spel
En vreucht in alle dinghen:
Van blyschap sy opspringhen
Aen mijnes Vaders dis,
En ick moet my bedwinghen
In dees' bekommernis.
Dit is 't beklach en wee,
Van die soo liepen doolen
In dese wilde Zee:
Haers Vaders gunst ontstoolen
Als een onghetemt Volen,
Verhoopten vreucht en lust:
Ga naar margenoot+Maer den prickel verholen,
En liet haer niet met rust.
Waer nu de reste woont,
Is daer niet 't soetste wesen,
Dit werdt u klaer vertoont
Ga naar margenoot+In 't hert reyn uytghelesen:
Twijffelt ghy noch aen desen,
Door onbeproeft verstant:
Soo laet den scheyts-man wesen
d' Ondervindende hant.
Seylt met een ruyme schoot
Op priculeuse stroomen,
V sal haest deur den noot
| |
[pagina 55]
| |
Het lacchen zijn benomen:
Soo ghy begint te droomen
Oft sluymeren aen 't roer,
V sotheydt werdt vernomen
In al te spaed' rumoer.
Dus proeft en overleght
Met wijsheydt al u saken,
Dat ghy als ontrouw knechtGa naar margenoot+
Niet en versuymt te waken:
Neemt acht op alle baken,
En set u cours ghewis,
Wilt onbedacht niet haken
Tot 't gheen u schaed'lijck is.
In een wilde Woestijn,
Gh'en sult Wolven noch Beeren
Noch Slanghen vol fenijn,
Tot u vermaeck begheeren:
Om dats' u souden deeren,
Alsoo vlied oock de sond',Ga naar margenoot+
Al schijnts' u te hoveren
't Bedroch leyt in den gront.
Daer men Godt recht bekent,
Daer worden al de sinnen
Gheheel tot hem ghewent:
Men kan niet anders minnen,
't Meest moet het minst verwinnen
't Bestaet in alle re'en:
Och! laet ons eens beginnen
Met vastigheydt te treen.
|
|