Den groten zee-held Paul Jonas

[p. 50]

Jonge Dogters Vryagie.

Op een bekende Voys.

Ionge Dogter.

Sinnen, benje genege tot minne,
Mach ik doch troost verwinne?
Iupiter aenhoort doch eens mijn droevig klagen:
Ik ben tot droefheyt geboren,
Waar vind ik mijn uitverkoren?
Ik ben verlaten, wat nu gedaen?

Ionkman.

Treur niet Clarinde,

Gy zijt mijn schoon beminde,
Dat ik u noit nimmer sal verlaten;
Daerom stelt geen bezwaren:
Wy zullen t’samen paren,
Als Twee te samen wel ver-eent.

Ionge Dogter.

Liefdem dat gy my eens geriefde,

Iupiter dat het u beliefde?
Dat gy my eens minde, na mijn zinne,
Cupido wilt mijn onder rigte,
Venus schiet met zijn schichten:
Ach! ach ik ben met Liefde belaen!

Ionkman.

Mijn Leden, zal ik aen u besteden,

Sprak hy met soete Reden,
Ik sal noit geen ander Kloris minne,
Niemand kan my bekoren:

[p. 51]

 

Gy zijt voor mijn Geboren,

 

Tot dat de Dood ons scheiden zal.

 

Susje schenkt my een kusje,

 

En ik u minne lusje:

 

Met mijn liefde pylen wel doorschieten;

 

Ik kan geen ander vinden,

 

Wy sullen met ons twee t’samen paren:

 

Als twee Geliefde in den Echt.

 

Godinne, de Liefde brand van binne,

 

Ik sal u trouw beminne;

 

Haer schoon ogen, hebben my bewogen,

 

Het kan niet anders wesen,

 

Gy zijt mijn uitgelesen:

 

Als in Liefde oprecht verband.

 

Ionge Dogter.

 

Echo, ik leef in droefheyt met Iuno,

 

Helpt my doch Apollo,

 

Of ik bender aen alle kanten verlaten;

 

Daerom laet mijn verschuilen,

 

Werpt my in u donkere kuilen,

 

Dat ik mach varen in Karons boot.

 

Ionkman.

 

Ach mijn schoon lief van waerde!

 

Mijn engel op der aerde:

 

Wy sullen trou aenvaerden,

 

Daerom wilt maer onthouwen,

 

Wy sullen zamen Trouwen;

 

Leven in geluk als Vrouw en Man.