De grappige muyzeval
(ca. 1815)–Anoniem grappige muyzeval, De–
AuteursrechtvrijStem: Très Adorable Bergere.In de heilige Schriftuure,
Vind men een Exempel schoon,
Waer dat Christus in figuure,
Spreekt van den Verloren Zoon;
Dezen Zoon was jong van jaren,
Hy vroeg al zyn geld en goed, vs. 12.
Van zyn Vader met bezwaeren,
Hy en wilt hem niet bedaren,
Hy was ryk in overvloed,
Ziet eens wat de jonkheid doet.
| |
[pagina 55]
| |
Als 't den Vader had gegeven,
Doen is hy te Paerd gegaen,
Goud en Zilver daer beneven,
Met zyn beste Kleeren aen, vs. 13.
Maer den Vader uitverkoren,
Sprak ach Zoon van my bemind,
In den echte trouw geboren,
Ziet dat gy nooit gaet verloren,
Dat gy uwen God bemind,
Die altyd den Zondaer vind.
Doen ging hy in vreemde Landen,
Hy vergat zyn Vaders raed,
Schinken drinken veel der handen,
Met personen slegt van staet,
Dag en nagt zo ging hy zwieren,
En hy dronk den koelen wyn,
Met oneerbaer Venus-dieren,
Slim van zeden en manieren,
Die bederf der jongheid zyn,
Vol mizerie en venyn.
Zy wisten hem zo te streelen,
Tot verdoving van den geest,
Om zyn Paerels en Juweelen,
Om zyn geld het aldermeest,
Zy wisten hem zo te lokken,
Tot dat was zyn geld verbruid, vs. 13
Dan zyn leeren uitgetrokken,
En met knuppels en met stokken,
Sloegen 's hem ter deuren uit,
Hy moest vlugten als een guit.
Toen kwam daer met groot verzeren,
Eenen droeven duuren tyd,
Zonder geld en zonder kleeren, vs. 16.
| |
[pagina 56]
| |
Hy was al zyn middels kwyt,
Door den honger ging hy eeten,
Met de verkens aen den trog,
Maer zy hebben hem gebeten, vs. 16.
En den meester onverweten,
Die zou hem doen slagen nog,
Want hy hiel dit voor bedrog.
Met de tranen in zyn oogen,
Moest hy daer vertrekken gaen,
Niemand had met hem medogen,
Zyn jong hert was zeer belaen,
Naekt en bloot verkout van leden,
Met veel zugten pyn en smert,
Moest hy bosch en veld doortreden,
Hy en had geen rust noch vreden, vs. 22.
Want den honger 't scherpe zwaerd,
Dat doorstak zyn jeugdig hert.
Doen bad hy met bitter zugten,
Grooten God wil myn bystaen,
Ik wil al myn zonden vlugten,
En tot mynen Vader gaen, vs. 18.
Hy kwam zynen Vader nader,
En hy viel voor hem te voet,
En hy sprak uit hertens ader,
'k Heb gezondigt lieve Vader, vs 20.
Dus bid ik u met ootmoed,
Dat gy myn genade doet.
Laet my uwen dienaer wezen,
Minder als den minsten knegt,
Maer den Vader uitgelezen, vs. 20.
Heeft hem aenstonds opgeregt,
Hy ontfing hem in zyn ermen,
En hy sprak met blyden toon,
| |
[pagina 57]
| |
Liefste Kind ik zal u ontfermen,
Staekt uw zugten en uw kermen,
Zyt gy den verloren Zoon,
Gy zult hebben uwen loon.
Doen gaf hy hem schoone kleeren,
Eenen gouden ring aen de hand,
En stelden hem in eeren, vs. 22.
Daer was alles abondant,
Een vet Kalf wierd daer geslagen,
En daer volgde een maeltyd schoon,
En den Veder met behagen,
Sprak myn Kinders wilt niet klagen,
Maer verblyd u in persoon, vs. 23.
Met dezen verloren Zoon.
Oorlof Broeders uitverkoren,
Wy zyn zondaers groot of klein,
Willen wy niet gaen verloren,
Laet ons keeren in 't gemein,
Tot den Vader der genaden,
Die zyn armen open staen,
Als wy ons zonden versmaden,
Hy zal onzen wensch verzaden,
En in liefde weer ontstaen,
Om in 't Hemelryk te gaen.
|
|