Grappig liederen-album


XXIII. Ruiterlied. Hoe vroo-lijk speelt mij door het haar De fris-sclie mor-gen-
[pagina 49]
wind. Sol-da-ten-af-scheid weegt niet zwaar. Vaar-wel, vaar-wel, lief kind! Zet neer uw glas en stijgt te paard, Gij rui-ters niet ge-draald! Trom- pet-ter, blaas, den troep ver-gaard! De laat-ste kus ge-haald! - 2. Wij draven lustig over dag, Wij draven in den nacht; Het liefste draven we in den slag, Waar ons de roem verwacht. Wij kampen met ontembren moed En vellen menig held En verwen wellicht met ons bloed Het wijde, groene veld. 3. De blauwe hemel is ons dak, De wereld is ons huis; En hebben we ook geen cent op zak, Voor ons is dat geen kruis. Want heel de wereld komt ons toe Met al haar weelde en pracht. Een ruiter is steeds blij te moe, Daar hem Fortuna wacht. 4. O, schetterend trompetgeschal, Gij blijft mij lief en waard, Tot eens, wie weet hoe spoedig al Mij dekt de vochtige aard, Wie zegt hoe lang toch of hoe kort Een ruiterleven is: Een bloem, die onverwacht verdort, Al scheen zij nog zoo frisch. 5. En stuit een kogel mijne baan En scheidt mij van mijn paard, Trompetter, hef uw liedjen aan, Mijn laatste lied op aard. Als dan de zege werd behaald, De vijand angstig vlood, Dan blij die met mijn bloed betaald: Er is geen schooner dood.