|
| |
Gedenk-Lied van de laatste woorden JESU CHRISTI.
Voyse: Beso los manos, &c.
WEl aen mijn Ziel wilt doch ontfangen,
De Woorden die u Heere sprak,
Als hy aen 't Kruys was opgehangen,
Eer sijn benaeuwde Hert noch brak,
Eer dat hy gaf den lesten snak,
Sprak hy noch seven reden fijn,
Die t' overleggen, en voort te seggen,
Wel seven dubbelt waerdig zijn.
't Eerst dat de Heer den mont op dede,
Sprak hy met woorden luyt en klaer,
Voor sijn Vyanden dese Bede,
O Vader lief! vergeeft het haer,
| |
| |
Want sy en weten niet voorwaer,
Wat grooter grouwel dat sy doen,
O! schenkt haer 't Leven, En wilt haer geven,
Uyt liefd', u Goddelijk Pardoen.
Daer na de Heer sijn Aenschijn keerde,
Tot den Bekeerden Moordenaer,
Die hulp en troost van hem begeerde,
Hy heeft verlicht sijn herte zwaer,
Hy seyd' hem aen niet lang hier naer,
Gy sult mijn hulp nog worden wijs,
Gy sult noch heden, Met my betreden,
Het boven Hemels Paradijs.
Hy sag met half gebroken Oogen,
Sijn hoog bedroefde Moeder aen,
Die uyt recht Moederlijk mee-doogen,
Op d' aerde goot soo menigen traen,
Hy sag Joannem by haer staen,
Hy sprak tot beyde van het Kruys:
Soon siet u Moeder, Vrouw siet u Hoeder,
Die u als Soon sal nemen 't Huys.
Het vierde Woort van hem gesproken,
Was een benaeuwd' en droeve klagt:
't Had hem aen laeffenis lang ontbroken,
Hy was op 't eynde van sijn kracht:
Hy riep my dorst, ô ik versmacht!
Sijn drooge keel gaf heesschen klank;
In stee van laven, Sijn Beuls hem gaven
Van Myrh en Gal een bitt'ren drank.
De Doodt quam allengskens nader,
Sijn korten tijdt al vast verliep:
Dies sprak hy noch tot sijnen Vader,
Eer hy aen 't harde Hout ontsliep,
Met een verheven stem hy riep:
Mijn Godt! waerom verlaet gy my?
| |
| |
Gy gaet ter zijden, En ik moet lijden;
Staet my mijn Godt in 't lest dog by.
Hy sprak op 't eynde van sijn leven:
O Vader nu is 't al volbrogt!
't Swaer werk, dat gy my had gegeven,
Heb ik nu samen afgewrocht;
't Is nu gevonden dat ik socht:
Komt nu wanneer gy wilt, ô Doodt!
Want ik sal rusten, En my verlusten,
Als voormaels in mijn Vaders schoot.
Hoort nu mijn Ziel de laetste Reden,
Die quam uyt sijn bestorven Mont,
Hoort wat de Heer noch heeft gebeden,
Doen hy sich in Doodsschaduw' vont,
Hy bad en sprak uyt 's herten gront,
Mijn Ziel, mijn alderliefste pant,
Sal nu uytvaren, Wilt die bewaren
O Vader, in uw' sterke hant.
Soo is dees Levens Vorst getogen
De weg, die alle Menschen gaen:
Hy boog sijn Hooft, Hy sloot zijn Oogen,
En daer meed' was terstont gedaen,
Mijn Ziel gedenkt altijdt hier aen,
Hoe veel gy uwen Heere kost,
Die van 't verderven, En 't eeuwig sterven,
Door sijne Doodt u heeft verlost.
|
|
Auteursrechtvrij