|
| |
Journaal van Symon Gerritsen van Amsterdam, hoe zy een tegenspoedige Reyse hebben gehadt.
Wijse: Wanneer men heeft geschreven, &c.
HOort toe gy Christen scharen,
Die na Oost-Indiën varen,
Hoe dat het Turks gebroet,
Een Christen Slaef tot proyen,
Sy voor een Leeuw gaen goyen,
Daer Godt hem van behoedt.
Sestien hondert verheven,
Vijf-en-sestig daer neven,
| |
| |
Ging Symon Gerritse klaren,
Voor Schieman rustig varen,
't Schip Grooten Broek verheven,
De Schippers naem daer neven,
't Schip was een Fluyt seer kleyne,
En veertien stukken groot.
Sy zeylden seer voorspoedig,
Maer siet twee Turken bloedig,
d' Een voerde sestig stukken,
d' Aer veertig, die sy rukken
Buyten Boort met 'er spoet.
Dat Grooten Broek verheven,
Met schroot en kogels heftig,
Twee hondert acht benepen,
Gequest op beyd' de Schepen,
't Schip Grooten Broek ten lesten,
Had ook dartig gequesten,
Dat bracht haer in de noodt.
Den Schipper liet het leven,
Noch sestien doodt gebleven,
Die 't Schip niet redden kan.
| |
| |
Daer Symon Gerritse onder
Was, die een groot wonder
Voorviel aen 't Turkse Hof.
Tracteerde voor en naren,
De eerste vijf ses Jaren,
Doch nam daer na de wijk.
Want sijn Patroon seer felle,
En meende, dat sijn Vrouwe,
Het met sijn Slaef ging houwe,
Daer op hy vloekt en tiert.
't Jaer sestien hondert seven,
Wiert nog vier Slaafs aenstonden,
Maer doen sy hakken sullen,
Quam daer een Leeuw aen brullen,
Die op een Boom gaen vluchten,
Doch Simon met beduchten,
Verschrikt was en bezwaert.
Door sijn ellendig slaven,
Maer badt O Heer getrouwe:
Wilt maer mijn Ziel behouwe,
| |
| |
Als mijn dit Beest verscheurt.
Dit Beest met open muule,
Stont droef voor hem te huylen,
Daer in hy pas te vooren,
Dat de Leeuw pijnde groot.
Met schrik en vrees benepen,
Heeft hy de Poot gegrepen,
Het geen de pijn versoeten,
Dat ook de Leeuw bevroeten,
Doen ging den Leeuw weer keeren,
Sonder Schieman te deeren,
Daer hy Godt voor bedankt:
De vier maats doen af-dalen,
Elk ging sijn Hout weg-halen,
En wagten daer niet lang.
Ging in dit Bos uyt Jagen,
Omtrent twee Jaer daer na,
Dat hy dees Leeuw met Netten
Kreeg, dien hy dede setten,
Voor den Leeuw gaen smijten,
Liet binnen 't Jaer verbijten,
Den Turk ging Simon wipsen,
't Wijf ging haer Man berispen,
Waerom hy sloeg den slaef,
| |
| |
Ik sal u Pol doen voeren,
By den Leeuw voor een gaef.
En liet hem voort doen vangen,
Beschuldigde hem strange,
Hy met sijn Wijf boeleert,
Slaef heeft ter Doodt verwesen,
Tot proy der Leeuwen seer wreet.
Men siet hem daer in smijten,
Maer in plaets hem te bijten,
Streelden den Leeuw hem soet,
Simon Gerritse daer tegen,
Omhelst den Leeuw genegen,
Dat den Bassa wonder doet.
Liet hem daer weer uyt trekken,
En moest hem gaen ontdekken,
Dat hy niet wiert verslonden,
Den Schie-man ging verkonden,
Daer van de oorsaake ras.
Den Bassa schonk hem 't leven,
Zijn Vryheyt daer beneven,
Stelt hem in grooten staet,
Mits hy den Leeuw moest temmen,
Dat hy hem heeft doen wennen,
Te doen geen menschen quaet.
Leert Christen Ziele trouwe,
Altijdt op Godt te bouwen,
Siet hoe Godt door de Beesten,
Verwijten komt ons meesten,
't Was nu drie Jaer geleden
| |
| |
't Geen nu het Beest noch heugden,
Bewees dankbaare deugden,
Is Godt dan niet soo goet?
Niet een Menuut gaet deure,
Maer wie toont dankbaerheden,
Gelijk dit Beest hier dede,
Door 't Beest ons Godt verwijt.
|
|
Auteursrechtvrij