De Gids. Jaargang 174

[p. 458]

Robert Anker

Z. T.

‘Het waren gelukkige jaren’ las ik op de Nieuwe Ooster
Op een grafsteen en ik schoot vol gave onbeholpenheid
Om dat leven van ons. Het was een zonnige dag, een briesje
Bewoog door de takken, vogels zongen in de bomen, niets
Aan de hand dus. Twee centimeter verder, in de jaren vijftig
Snijdt mijn vader in de vroege ochtend tegen zijn borst
Het brood en ziet een heldere dag vol werk, mijn moeder
Gooit de ramen open, zingt: meiregen maak dat ik groei!
Ik stop een woordenboek in het leven: 37°, alles normaal.

[p. 459]

Vreemde gast

We namen ons voor om naar buiten te gaan
Maar we waren al buiten. We zagen ons al
Als waren wij het zelf in een doelloos café maar
We sloegen een hoek om. We moesten wel volgen
We hoopten ineens op een wonder van inzicht:
De vreemde gast in ons lichaam door daden
Onthuld. Maar hij kocht sigaretten - voor ons?
Maar wij rookten niet meer. Wij lieten hem staan
Bij ons volle verstand namen wij het café, doe
Maar thee, riepen wij maar er stond al jenever.
We bleven alleen met elkaar en we zwegen.