De Gids. Jaargang 173

[p. 34]

Maria van Daalen

Voor je collectie

sonnet voor Anton

‘Je kunt leuk haten,’ e-mailt hij, ‘ik zal je
brief geprint aan je collectie toevoegen.’
Je collectie. Al dat verdriet, dat zwoegen
in vijf ordners vol bloed, zaad, tranen, malle

onzekerheid, doodtij van liefdes. Geen ding
zo virtueel als schrijverschap. Geen macht.
Dan: ‘Een mooie kerkdienst gewenst, zondag 8.’
Kortewegs Anton adviseert vergeving,

maar wat werkelijk ontbreekt is mijn goed recht.
Ik scheur mijn kleren, strooi as op mijn hoofdzin,
ren schreeuwend de straat op, de taal in. Vaarwel!

Een nieuw leven: meteen mee begonnen. Tel
kussen, e-mails met rozenblaadjes erin,
aan het museum ontsnapt! Ik ben echt.