De Gids. Jaargang 173

(2010)– [tijdschrift] Gids, De– rechtenstatus



[pagina 25]
Benno Barnard Hoogst Hollandse dichter Voor Anton Korteweg Je vraagt aan een gedicht hoe het gaat nu het pensioen aan je trekt; op je fiets sta je tegen de wind in na te denken over de pientere ironie waarmee je al een stevig stuk leven enorme pietluttigheden als de echtelijke liefde in evenwicht houdt op het dienblad van je landschap, als een ondeugende negentiende-eeuwer, die 's nachts de stoep natschreit, die evenwel het literair-historisch fanatisme mist om zich behoorlijk op te knopen. Hop! nog zevenhonderd keer om Leiden heen: je kan het, Anton; en in je broek rijst het verlangen naar je vrouw, wier wang je zoekt. Die steek, hè, die je somtijds voelt: da's poëzie. Denk niet aan vrouwen die een tekst herkauwen, trap door, denk niet aan dichters als organisten, hun klokgeklots, hun golfgelui... oeps, kerktoren rammelt, molen wankelt - voorzichtig nu, dan haal je de dood nog wel.