De Gids. Jaargang 172

[p. 976]

Gérard van den Eerenbeemt

we kunnen het verontreinigen,
zuiveren, ten eigen bate gebruiken,
eerlijk verdelen of opslaan.
zelf maken kunnen we het niet!

wel: dorst!

dat wij ons nog maar lang mogen
laven aan haar heerlijk nagenoeg
smaakloos dat textuur schrijft in
de bast van berken, zich in

jaarringen bekent, de vogeltrek
regelt, pekelzonden wegwast van lekkende
kranen, gras groent, zich steeds
weer verzoent met broeder zon, koelt

de withete koortsen van dodelijk
uranium, zich onverwijld boort in dorstige
mondjes van menig kluit aarde,
zwemmers draagt en gaten die zij

achterlaten geduldig weer vult,
nog wel, ja! maar nooit meer laat het zich
zomaar met een staf uit een rots
slaan, zelfs niet door Jan Haak

de kinderschrik met zijn verstopte
bietengoot, ‘goede’ relatie
en dikke knip;
zelf maken kunnen we het niet!

[p. 977]

 

dat

 

de Big Bang

 

niet het begin is

 

geweest, maar een gedach-

 

testreepje of kommapunt, een

 

tot stikkens toe dichtgeslibde trech-

 

terhals; naar onderen een steeds breder uit-

 

waaierend spiegelverkeerd heelal

 

met daarin natuurlijk nog

 

niet goed zichtbaar

 

een soort

 

‘ons’

 

met een

 

omkeerbare

 

ethiek, een averechts

 

soort bijbelvastheid en mis-

 

schien wel een positiever koran-

 

correlatie, bankafspraak, co2-relatie om

 

zich daarna om welke reden dan ook op het punt

 

van zijn verste uitgestrektheid weer in

 

te krimpen, te verdichten tot opnieuw

 

zo'n verontrustende flessenhals

 

tot een pantoffeldiertje

 

de eerste aap

 

en missing

 

link

 

en

 

geen wit-

 

ruimte die

 

ons redt, redden

 

wil of kan, zand wrijft

 

in deze raderen, aderen, geen

 

hemels met een onderdrukt soort ondertoon

 

maar gewoon deze steeds dezelfde in- en uitademende,

 

in zijn onbegrijpelijk overstelpende omvang zich-

 

zelf beredderende, ontredderde,

 

zonder eindnoot

[p. 978]

© Peter Pontiac