|
| |
| |
| |
Wim Brands
Open stad
1 De bejaarde man
Ik wandel al een halve nacht.
Als ik loop, is er niets aan de hand.
Ik moet niet gaan liggen.
Dan komt thuis dichterbij,
| |
2 De visser
Wij Russen eten alle vissen die we vangen,
de blauwe, die met de koolzwarte
ook als ze je verliefd aankijken;
ook de Russische president eet
alle vissen die hij met zijn
alleen palingen eten we niet,
| |
| |
| |
3 De au pair
China, zegt ze, als ik in de ogen
van de kat van mijn bazin
kijk zie ik het huis van mijn
en altijd is er thee, het is ochtend,
veel thee, ook voor de bezoekers
| |
4 De Poolse klusser
Als ik 's ochtends naar de lucht kijk
en op mistige dagen de omgeleide
vliegtuigen hoor denk ik aan
de paarden rondjes renden rond
een vers wrak in het weiland
Mooi was dat om te zien -
omheen als vrolijke kleuters
| |
| |
| |
5 De wijkverpleegster
Hier was vroeger een klooster zegt ze;
we zitten op de grond waarin
de schedels van de monniken
glimmen in het licht van de eeuwige
En als het avond wordt - en wij
bang - sturen ze vuurvliegjes
| |
6 Het schoolmeisje
Ze gaat naar school, nee, het huiswerk
heeft ze niet gedaan, maar ze weet
het wel: kippen geven eieren en
vlees, koeien melk en vlees,
het konijn vlees en liefde
| |
| |
| |
7 De zieke
Hij kijkt naar haar - elke ochtend
fladdert ze langs zijn raam.
Angst en vrolijkheid strijden
dan met elkaar in zijn zieke
een kooi vond met een duif erin -
en het lokaas voor de valk
en toen schuchter doodde.
| |
8 De bejaarde vrouw
Soms pakt ze de telefoon om te controleren
of er nog een kiestoon is - er valt
er is een vriendin aan de andere kant van de stad.
Ook de zon die zo woest naar binnen valt
maakt haar bang vanochtend.
Ze wil weer onbekommerd zijn, zoals
toen in Griekenland met haar vader,
toen ze door een röntgenfoto
van zijn zieke longen naar een
| |
| |
| |
9 Vrouw, middelbare leeftijd
Haar mailbox is niet vol,
wat er ook beweerd wordt.
zoals wanneer ze op het bankje
aan het water zit en klaagt
en boos wegrent als iemand aanbiedt
Geen hulp, mijn God, nee,
ze voelt de boosheid van middernacht al
als ze op internet ronddoolt
en in kapitalen laat weten
dat alleen losers zo laat
| |
| |
| |
10 De dakloze
's Avonds zegt Jeffrey, die weer eens bukte
om een weggegooid kraslot te bekijken - je weet
het niet, wie vergist zich nooit - 's avonds als
iedereen slaapt, behalve hij, gaat regelmatig
de telefoon in de cel naast zijn bank. Hij neemt
altijd op, hij weet dat het de doden zijn:
zijn vader, maar ook wildvreemden,
Eerst hoor je ruis, zegt Jeffrey. Een ongelooflijke
ruis, het is de vleugelslag van de engel die
de doden op zijn rug vervoert.
Je hoeft niet bang te zijn, zegt Jeffrey.
Ze vertellen verhalen, vriendelijke verhalen,
verhalen die hem troosten. Ook jou zouden
troosten. Want dat kunnen alleen de doden,
zegt Jeffrey, ons troosten.
|
|
Auteursrechtelijk beschermd