De Gids. Jaargang 171

[p. 816]

Niels Hav

Het gedicht

Pas geen houdgreep toe
op het gedicht: u bent aangehouden!

Het gedicht weigert bevelen te gehoorzamen.

Het gedicht voelt zich slecht in de isoleercel.
Het gedicht zwerft rond in de voorsteden,
rommelt in andermans afval,
draagt een pistool.

Het gedicht wantrouwt jura en rechtbanken,
maar vertrouwt volledig op een hogere ethiek.
Het gedicht discussieert met toevallige voorbijgangers,
dringt binnen in directiekantoren
met infame beschuldigingen; heeft
geen respect. Ruikt smerig
(stront & rozen).

Het gedicht staat graag in de rij voor een onweersbui.
Het gedicht brengt de nacht door in eenzaamheid
en wilde extase.
Het gedicht houdt zich op op luchthavens
en aan boord van overbevolkte veerboten.
Het gedicht is in hoge mate politiek, maar haat
politiek.
Het gedicht is een querulant,
die zijn mond alleen opendoet bij bijzondere gelegenheden.

[p. 817]

 

Het gedicht bederft het feest.

 

Het gedicht doet graag zijn jas uit en trekt hem aan

 

buiten.

 

Nervositeit hoort

 

bij het gedicht.

[p. 818]

Laat me je borsten zien

Als ik honger heb, denk ik aan je borsten,
die ik nooit te zien kreeg,
en aan je Russische blik in het voorbijgaan,
terwijl je passief en rusteloos rondkijkt in het café
als een van de drie melancholieke zusters van Tsjechov,
die de hele tijd thee drinken, terwijl ze praten
over naar Moskou reizen.

O, laten we gaan dansen vannacht
in een nachtcafé in Moskou.

Zo ingewikkeld is het bestaan geworden.
En dan speel je ook nog piano en woon je met uitzicht
op een kerkhof, waar de winterzon
de hele middag staat na te denken
tussen de grafstenen.

O, laten we gaan dansen vannacht
in een nachtcafé in Moskou.

Als ik honger heb, denk ik aan je borsten,
je Russische mond, het gelige licht in je keuken,
dat ik ook nooit te zien kreeg,
en aan je kuise polsen als je brood snijdt
en langzaam opeet terwijl je uit staat te kijken
over het kerkhof en afwezig luistert
naar een wilde symfonie van Rachmaninov.

O, laten we gaan dansen vannacht
in een nachtcafé in Moskou.

[p. 819]

 

Maar hij die aarzelt verdoet zijn tijd: ik

 

wil je borsten zien! Tsjechov dronk champagne

 

op zijn doodsbed en Rachmaninov stierf in de vs;

 

dat zwarte gat wacht ons allemaal. Dus kom

 

zoals je bent, laten we naar Moskou gaan!

 

O, ik wil dansen met jou vannacht

 

in een nachtcafé in Moskou.

vertaling: jan baptist