De Gids. Jaargang 121

[p. 314]

Lies Wolters

In de omhulling van de nacht
opent de nauwe schacht
van je liefde zich
tot een gewijde afgrond
waaruit het leven stijgt -
maar in de naakte dag
is elk gebaar van tederheid
je vreemd
en ben ik zo ontheemd
als een van God verlatene.

Als ik
mijn ogen sluit
nomade
die ik liefhad
zie ik
je handen weer,
de smalle
wilde zwanen
die
verpozing zochten
op de vijver
van mijn huid.