De Gids. Jaargang 121

[p. 35]

Herman van den Bergh
Hier is de stille jongen

Let op hier is de stille jongen
die geen woorden heeft om te vertellen
wat er gaande is in zijn brein
Tot op 't kale been van zijn schedel
hebben de scholen hem afgestript
de zang de muziek en de droom
die met de mensen van gister gingen

In hun plaats heeft hij slogans en hits
harde kleine haat lichte kleine vlaggen
en een hondepenning dat men weet wie hij was
wanneer Morgen ontploft in zijn gezicht

Waarom zouden ze hem woorden geven
een glimlach een droom een kompas
en de laatste glans van de sterren
of alleen maar een reden tot sterven?