De Gids. Jaargang 118

[p. 18]

Elsa Frank

De lichten van de stad die ik verlaten ga
Ze zullen blijven branden zonder mij
Even fel als nu ik door de straten ga
En fluit. En ik verwonder mij
Over de lichten van de stad die bleven branden
Toen mijn moeder werd gepakt en weggevoerd
En later ook bij 't scheiden van de handen
Die door te zijn mij zo hadden ontroerd.
De stad staat met zijn lichten op en luistert
Misschien naar radio's, misschien naar deeltjes stof
Misschien naar een verliefde die iets fluistert
Of naar een vrouw die lacht en doet alsof.

Verstild, alsof er ooit een einde komen kan
Aan de bedrijvigheid
Aan tellen en aan tijd
Liggen de huizen op een nieuw seizoen te wachten
Binnen hun kaden strekken zich de grachten
En binnenskamers is men aan muziek verdwaald.