De Gids. Jaargang 117

[p. 124]

Willem Brandt
Spleen

Niemand ter wereld is zo zeer alleen
dan wie de eenzaamheid der tropen kende,
en toen de steven zich naar Holland wendde
in Amsterdam komt en hij kent niet een.

Want die hij kent herkennen hem niet meer,
zij gaan gehaast achter hun eigen zorgen;
ik zie je nog wel, morgen, overmorgen,
de andre keer is steeds een andre keer.

Voortlevend in een hoed, een regenjas,
marcheert men doelloos door de volle straten;
de jungle is niet zo volstrekt verlaten
als dit verkeer achter onbreekbaar glas.

God geve ons gezichten en een stem.
Als op de Dam nu eens wat apen stoeiden,
de leguanen door de grachten roeiden
en er een krokodil stond op de tram.