Een gheestelijck lust hofken

Met schoone lieffelijcke geestelijcke ghesanghen beplant, door eenen Catholijcken pastoor

Van dat leste oordeel Godts,

Op de wijse: Wt mijnes herten gronde.

STelt noyt wt u gedachten
Gods oordeel strengh en fel
Dat u staet te verwachten,
Soo sult ghy leven wel,
Ten oordeel salmen staen,
Om reeckeningh te geven,
Van dat hier is bedreven,
Niet salmen overslaen.

Och, hoe benaut moet treden

Een ziel die van hier scheyt
En gaen in d'eewicheden
Daer niemant haer geleyt,
Tot Gods oordeel seer strangh,
Niemant sal haer verschoonen,
Haer wercken salmen loonen,
Sou sy niet wesen bangh ?

Als sy den Soon des menschen

[p. 155]

 

Siet commen in zijn macht:

 

Is sy niet reyn, sal wenschen:

 

Och, waer ick doch versmacht,

 

Die nu stae bloot en naeckt,

 

Daer al Godts wtvercoren

 

Sien, al wat ick te voren

 

Int leven heb gemaeckt.

 

Den duyvel sal daer veerdich

 

De saecke maken swaer:

 

En seggen, Godt rechtveerdich

 

Oordeelt, nu openbaer.

 

Dit is mijn trouwe vrient

 

Op u wou hy niet mercken

 

Noch op 't gebodt der Kercken

 

Geeft hem, dat hy verdient.

 

Den Rechter sal dan spreecken:

 

Wat hebt ghy mensch gedaen ?

 

Wat heeft in my gebleecken

 

Dat ghy my sijt ontgaen ?

 

Ick gaf, ziel, kost, en cleer,

 

Tijt, en gesonde leden

 

Dat ghy die sout besteden,

 

Tot mijnen dienst, en eer.

 

Voor u ben ick gebonden,

 

Bespogen, en begeckt:

 

Mismaeckt, door bloet en wonden,

 

En aen 't Cruys wtgereckt,

 

Hoe hebt ghy dit bestaet ?

 

Al wat ick heb bewesen,

 

Sal tot u oordeel wesen

 

Want ghy my hebt versmaet.

 

Wat sal de ziel dan seggen,

[p. 156]

 

Eylaes, daer is doch niet,

 

Dat sy kan wederleggen,

 

Want sy voor oogen siet

 

Dit al in haer gemoet

 

Dus sal den Rechter geven

 

(O wee, sy mach wel beven)

 

Dit oordeel, recht en goet.

 

Gaet ghy vermaledijde,

 

In alle eewicheyt,

 

Van my, gaet hier ter zijde

 

Siet daer u plaets bereyt

 

Int eewich Helsche vyer

 

Daer ghy sult altijt branden,

 

Met knersinghe der tanden

 

En jammerlijck getier.

 

Maer die rijck zijn van deuchden,

 

Die hooren lieffelijck

 

Comt in des Heeren vreuchden

 

Besidt mijns Vaders rijck,

 

Wilt o barmhertich Godt

 

Ons oock als goede knapen,

 

Dan stellen by de schapen,

 

En geven 't eewich lodt.

 

 

 

Wilt ghy een Oordeel soet,

 

Van Christo eens ontfanghen ?

 

Doet nu oprechte boet

 

En wilt de deucht aenhanghen.