|
| |
[Christus sprack tot een ziel seer soet]
CHristus sprack tot een ziel seer soet,
Heft op mijn cruys, mijn lieve bruyt
Volcht my een ganck door 't bitter kruyt
Dien ick ghewandelt heb voor u,
Hebt ghy my lief, soo volcht my nu.
Daerop die ziel sich claghet seer,
Ach Jesu alderliefste Heer,
Ick ben noch jonck, en daer toe teer,
Ick heb u lief, dat is wel waer:
Maer 't Cruys te dragen valt my swaer
Christus hierop van Hemel hoech
Ick jonger waer, doen ick dat droech,
Claecht niet, ghy zijt noch sterc genoech
Neemt aen, als ghy werdt stijf en out,
Soo hebt ghy des Cruys geen gewout.
De ziele claecht, als waer sy cranck:
Hoe kan ick lijden dit bedwanck ?
De daech zijn veel, dat jaer is lanck:
Ick ben dat Cruys heel ongewoon,
Ach Jesu Heer mijner verschoon.
Christus hierop: zijt niet verveert,
Is mijn liefd' in u soo verteert,
Mijn gratie in u seer vermeert,
Ick moet castijden u jonck lijf,
Ghy wort my anders veel te stijf.
Noch wou sy 't Cruys ontslagen zijn
Heer, dat ghy wilt, dat moet geschien,
Tot 't Cruys gaen is my groote pijn,
En moet het zijn, o Heere mijn,
| |
| |
Mijn hert moet daer verflauwen in.
Mijn lief, spreect Christus, dit verstaet
Met doornen zijn mijn wech bepaet
Int roosenbadt men daer niet gaet,
Siet aen u Cruys, en oock dat mijn,
Hoe ongelijck sy beyde zijn.
De ziel spreect, van 't vleysch aengesticht
De Schriftuer doet ons dit bericht:
V jock is soet, u last is licht,
Hoe wordt ghy my soo ernstlijck seer,
Mijn alderliefste Bruydegom, Heer ?
Daerop Christus: mijn jock is soet
Maer ongewoont swaert uwen moet,
Heft op, het sal u werden goet,
Mijn Cruys is eenen dueren pant,
Dien ick dat geef, is my bekant.
De ziel sprack in haer meeningh vast:
Dat Cruys mijn jonckheyt qualijc past,
Hy grouwelt voor den grooten last,
Ach waer ick quijt dit bitter kruyt,
Wat sal, o Heer, werden daer uyt ?
Daerop die Heer seer minnelijck:
Het lijdt gewelt, dat Hemelrijck,
Der deuchden wech is ongelijck:
Maer liefste mijn, zijt wel ghemoet,
Mijn liefde groot alles versoet.
Soo haest de ziel dit heeft bekant:
Heer, schenckt my der liefden brant,
Mijn swackheyt is u wel bekant,
Liet my niet op my selver staen:
Anders, ghy weet, ick moet vergaen.
Daerop Jesus seer wonderlijck:
| |
| |
Ick ben swart, maer doch suyverlijck,
Ick ben suer, maer oock lieffelijck,
'k Geef arbeyt, en daer toe oock rast,
Betrout op my, soo staet ghy vast.
De ziel richt sich, daer sy eerst lach:
O Heer, oft emmers wesen mach
Dit Cruys neem ick aen nacht en dach
Wilt ghy 't dus hebben, en moet het zijn
V will' geschie, en niet de mijn.
Daerop Christus: weet dit certeyn,
Ten Hemel leyt een wech alleyn,
Door 't cruys, en soo is anders geen,
V welvaert al aen t'cruyce staet,
Dus siet wat wech dat ghy in gaet.
De ziel hier op met woorden schoon,
Sou ick verliesen 's Hemels throon,
Eer duysent cruys, en doorne croon
Kies ick, geeft cracht met lijdtsaemheyt
Geeft cruys, het is my lief oft leyt.
Daerop Christus met soeticheyt
Als u dit cruys ten herten gaet
Soo denckt wat ick u heb bereyt
My selven geef ick tot een loon,
Ick ben die Hemels eewich croon.
De ziel int lest dit wel geviel:
Ach nu mijn alderliefste ziel,
Mint Godt, en mijdt des werelts pijl,
Siet op dat goet, dat Jesus is,
Des Hemelrijcks zijt ghy gewis.
|
|
Auteursrechtvrij