Gezellekroniek. Jaargang 12

Ingezonden boeken

Uit de reeks Nederlandse volkskundige bibliografie - Systematische Registers op Tijdschriften, Reekswerken en Gelegenheidsuitgaven - Centrum voor Studie en Documentatie, Antwerpen, 1975, ontvingen we: (Index) C, Plaats- en Persoonsnamenindex, op delen XI-XX. Onmisbaar voor de bezitters van de reeks. Mogen we laten opmerken dat de titel op het kaft Persoons- en Plaatsnamenindex luidt. Waarom die omkering?

Dezelfde reeks werd nog vermeerderd met deel XXI, Leuvense Studententijdschriften (1839-1860) door Lic. L. BAX-DEBUCQUOY, Antwerpen, 1975.

Kultureel jaarboek voor de provincie Oost-Vlaanderen, 1974. - Kultureel Jaarboek - Bijdragen, Nieuwe reeks, nummers 1 en 2.

De inhoud van het jaarboek zelf is weer rijk en verscheiden. Na een kort administratief gedeelte volgt als hoofdbrok een uitvoerig overzicht van de culturele manifestaties met verslagen van de provinciale prijzen, wedstrijden en toernooien, opleidingscursussen, subsidiëring enz., verdeeld in de bekende vaste rubrieken. De bijzondere aandacht wordt gevestigd op een complete en rijkelijk geïllustreerde lijst van de beschermde monumenten en landschappen in de provincie. Van H. Waterschoot volgt (bl. 129-146) een overzichtelijke bijdrage over de evolutie van de plastische kunsten in Oost-Vlaanderen van 1970 tot 1974. Dit artikel vormt een aanvulling op de tweede band van het Kultureel Jaarboek 1970, waarin gehandeld werd over die evolutie van 1945 tot 1970.

RIK LANCKROCK, Toneelstudio '50 en Arcateater, Gent 1976, Nieuwe reeks, nr. 1, 108 blz., + 24 bladzijden illustraties, prijs circa 150 fr.

S.J. DE LAET e.a., Oudheidkundige opgravingen en vondsten in Oost-Vlaanderen, VII, 216 blz., + 8 bladzijden illustraties, prijs ongeveer 200 fr.

Sinds oudcollega wijlen Prof. Dr. F. Baur in genoemd jaarboek over Gezelle publiceerde zijn de contacten tussen Oost-Vlaanderen en de Kroniek levendig gebleven. (Dergelijk contact met de andere Vlaamse provincies zou ons verre van onaangenaam zijn). We maken gaarne bovenstaande uitgaven bekend. Ze zijn niet alleen bijzonder inhoudrijk en, voor wat feiten of belangstelling betreft, eigentijds, maar dit keer bijzonder fraai verzorgd op elk gebied. Vooral het kultureel jaarboek is een schitterend kijkboek.

[p. 210]

Kultureel jaarboek voor de provincie Oost-Vlaanderen, 1975 (te verkrijgen bij de Provinciale Kulturele Dienst, Bisdomplein 3, 9000 Gent).

Glanzend papier, aangename letter, overvloedige en fraaie illustratie. Een kijk- en leesboek alweer om leerzaam in te ‘niksen’ en genietend Oost-Vlaanderen te leren kennen.

Na een Woord vooraf en het administratief gedeelte de vertrouwde rubrieken: Letterkunde; Bibliotheekwezen; Toneel; Muziek en lyrische kunst; Geschiedenis, heemkunde, familiekunde, volkskunde en kunstgeschiedenis; Plastische kunsten; Kunstpatrimonium; Fotografie en film; Musea; In memoriam.

Op bl. 23 vernamen we dat ons medelid Mevrouw Christine d'Haen lid werd van de Koninklijke Academie voor Nederlandse Taal- en Letterkunde en als zodanig, november 1975, ingeleid door Pieter G. Buckinx, werd geïnstalleerd. Hiermede de openbare gelukwensen van het Gezellegenootschap.

Eén zaak stemt mij iets kregelig: waarom gebruikt een ambtelijke (of semi-ambtelijke) uitgave als deze de progressieve spelling? Is het uiterlijk van onze taal niet belangrijk genoeg om er géén journalistieke lichthoofdigheid in los te laten?

K. de Busschere

Dr. A. Smeets, Boeken over kunst, in Vlaanderen, 17 (1968), nr. 102, 454-455.

In zijn bespreking van de prinselijke editie ‘Guido Gezelle. 100 gedichten’, in 1967 te Brugge bij Desclée De Brouwer verschenen, poneert schr. dat wij hiermee voor onze bibliotheek hét boek bezitten dat er de ereplaats verdient, zoals de Engelsen, Italianen en Spanjaarden er een hebben resp. betr. Shakespeare, Dante en Cervantes. ‘Opdat aan een auteur een dergelijke voorrangspositie zou kunnen gegeven worden is het m.i. vooreerst nodig dat, binnen de betroffen kultuur, niemand meer dan hij aan het begrip “algemeenmenselijkheid” zou beantwoorden. Bovendien moet deze auteur, beter dan wie ook, het eigen genie van deze kultuur tot uiting hebben gebracht. Tenslotte moet dit gebeurd zijn in een superieure vormgeving, die niet tijdgebonden is, maar voor de volgende generaties valabel blijft. Dat is ongetwijfeld het geval voor de Renaissancisten Shakespeare, Dante en Cervantes, maar het lijkt ook waar te zijn voor de zoveel latere Gezelle.’ Aldus schr., die meent dat voor wat ons taalgebied betreft, velen in Noord en Zuid ermee zullen akkoord gaan dat, behalve Gezelle, niemand voor een dergelijke uitverkiezing in aanmerking komt.

R.S.