Geuzenliedboek

239.
Pater Noster aen den Marquiz de Sante Croce, tot Brussel gestroyt, 1633. ⁺

Onsen Vader die te Brussel sijt,
Uwen Name is hier vermalendijt.
Uwen wille is nerghens van waerden,
Noch inden Hemel, noch op der Aerden.
Ghy beneemt ons dagelicks broot,
Onse Vrouwen en Kinderen hebbent noot.
Ghy vergheeft niemandt zyn schuldt:
Want ghy sijt met haet en nijt vervult.
Onsen Vader die inden Hemel zijt,
Maeckt ons desen Helschen Hond quijt,
Dat hy in Spangien mach gheraken
Om al daer Vygen-Korven te maken.

+ No. 239. Naar V. In geen andere druk. Bij V.L. CCX.
De Markies de Santa Croce was de opvolger van Spinola als opperbevelhebber der Spaanse troepen. Zijn benoeming was voor Hendrik van den Berg, die er voor zichzelf op gerekend had, de aanleiding om de partij van de Koning te verlaten.
Het gedicht is in de toon van de oude Geuzenliederen en het is dus niet onmogelik, dat het veel ouder is dan 1633 en dat het vroeger al voor een ander, b.v. Alva, gebruikt is, maar daar is toch geen enkele aanwijzing voor. Dergelijke parodieën toch van het Onze Vader waren zeer in trek en werden op allerlei personen gemaakt.