De Gemeenschap. Jaargang 13

[p. 557]

Bert Decorte
De drie grasiën

Wijl de eerste glans des morgens gloorde
voor ik een vogel wakker weet
was de eerste die mijn oog bekoorde
de klare Venus zonder kleed

de tweede toen ik 's middags door de
zengende zon ter stede reed
lag dronken aan een dorpsmidspoorte
Silenus zwemmend in zijn zweet

en toen de zon viel een vermoorde
die men de strot in tweeën sneed
de derde die ik blaffen hoorde
een helhond of een doodsprofeet