De Gemeenschap. Jaargang 13

[p. 97]

Johan de Molenaar
De molenaarsdochter

(Naar Tennyson: ‘The miller's daughter’.)

(Voor Louis C.)

Het is des mulders dochter
en zij werd mij zóó'n lief trezoor
dat ik juweel wou wezen,
dat bengelt aan haar oor:
want tusschen krullen, dag en nacht,
streeld' ik haar hals dan, blank en zacht.

En ik wou zijn de gordel
rondom haar slanke, slanke leest
en haar hart zou 'k voelen kloppen
in vreugde en in leed:
en 'k zou dien harteklop verstaan,
zóó dicht en vast drong 'k mij eraan.

En 't halssnoer wou ik wezen,
dalend en rijzend heel den dag
op haar zoetgeur'gen boezem,
met haar zuchten of haar lach:
'k zou haar omvlije zacht, zóó zacht,
dat 'k nauw werd losgegespt bij nacht.