De Gemeenschap. Jaargang 12

[p. 76]

A.J.D. van Oosten
Ditzelfde land

Het is nu ijs en sneeuw rondom
ditzelfde land, waar vorigen zomer 't pad
van 't bosch uit naar den ronden heuvel klom:
helling vol groen, in hitte en licht gevat.

Nu trekt de koudste maand voorbij,
de rauwe wind houdt in het oosten stand;
dit alles werd een witte woestenij
en toch is 't onvervalscht hetzelfde land.

Hier hebben wij dien dag gestaan:
het kind liep waggelend door het hooge gras;
nu 't fluks kan stappen is alle gras vergaan,
geen spoor bleef van al 't glorieus gewas.

Ditzelfde land met 't oude bosch
en 't pad dat naar den ronden heuvel voert:
de grauwe dood heeft er de teugels los;
er is geen levend wezen, dat zich roert.

Getroost gaan wij er echter door
al is dit alles bitter om te zien:
met één jaar gaat geen eeuwigheid teloor!
Ditzelfde land rijst schooner, dan voordien.