De Gemeenschap. Jaargang 12

[p. 28]

Anton van Duinkerken
Zonder wederkeer

Lentes en zomers keeren weer;
Het lied en het verlangen keeren
Weerom naar 't hart, vanwaar zij kwamen.
Heiligen keeren weer als namen,
Die moeders aan hun kindren leeren,
Maar weg en zonder wederkeer,
Maar nooit en nergens weer te vinden,
Als weggestoven op de winden
En onherroepelijk vervlogen
Is de verloren eer
Van die om geld hun vriend bedrogen.
(1933)

(Vignet Lambert Simon)