De Gemeenschap. Jaargang 11

[p. 214]

Clara Eggink
Het verdronken kind

Op dezen stormdag is een kind verdronken
Wien d'oever van het meer bekoorde.
Het water had zoozeer geblonken
Hij greep en viel en niemand die het hoorde.

De stille aftocht van zijn kleine leven
Heeft, als de wind, geen spoor gezet.
Slechts heeft een zilvren ring gedreven
Waar zijn blond hoofdje werd gebed.

Maar later zal één die hem moest behooren
Verlaten langs het water gaan,
Nadenkend, in zichzelf verloren.
Een ring zal op den spiegel staan.

(Vignet H. Wiegersma)