De Gemeenschap. Jaargang 9

[p. 106]

A.J.D. van Oosten
Praalwagen

Gasmaskers hangen dansend aan de reeling
en van verveling
gapen de monden van de vóór-kanonnen
zij teren op een stevige granaat;
het scheepsvolk is den middagdienst begonnen
de bodem is paraat
en voor hun radio draait de marconist een toffe plaat.

Een sloep met een onzuivere vlakverdeeling
volgt met wat speling;
er hangt een jolig heer uit met een glas
in de eene en een kruik in de andere hand,
hij lacht en praat
‘Men moet wat van de jongens kunnen velen,
prosit kameraad!’

In een tam hoekje ligt een rentenier gekluisterd
hij beeft en luistert
naar nieuwsberichten uit de telefoon;
het scheepsvolk heeft zijn snorkend briefje ontvangen
en zingend aan den grooten mast gehangen:
‘Wat is het zeemansleven schoon
bij een rechtvaardig loon!’

Op dit moment is de optocht doorgereden

en heb ik den wagen uit het oog verloren.