De Gemeenschap. Jaargang 9

Hagel

Niet de manier!

In de apologetische vragenbus van het maandblad ‘Het Schild’ lazen wij het volgende antwoord:

P.G.G. te 's-Gravenhage. - Uit de veroordeeling door den bisschop van Den Bosch en de artikelen van dr. G.v. Noort in ‘De Tijd’ (van 3 en 5 Dec. j.l.) over een recensie in ‘Roeping’, zal het wel reeds duidelijk zijn, dat dit boekje van Michel een on-katholiek en gevaarlijk boekje is. Ik geef u volkomen gelijk, dat u dergelijke lectuur uit de handen uwer kinderen houdt. De schrijver, die ongeveer aan bijna alle Katholieken (inclusief de bisschoppen en priesters) zedelijke verwording toedicht, toont duidelijk zelf het eerste vereischte voor middelmatige heiligheid te missen, n.l. de nederigheid. Bovendien ontbreekt hem volkomen de eerbied voor het door Christus ingestelde gezag der Kerk; tot zijn gezagsdragers zeide Christus: ‘Wie u hoort, hoort Mij; wie u versmaadt, versmaadt Mij’. Het geheele boekje is één uiting van hoogmoedige opstandigheid, m.i. een rampzalig gevolg van den bolsjewistischen geest, die zelfs bij sommige Katholieken schijnt door te dringen. Die bolsjewistische geest, die op 't oogenblik vanuit Rusland over heel Europa gepropageerd wordt, acht ik een der grootste en dreigendste gevaren voor de gansche christelijke samenleving, vooral in dezen tijd van oppervlakkigheid, nivelleeringswoede, onevenwichtigheid en verwaande critiekzucht. De Katholieke Kerk echter, die Christus' belofte der onvergankelijkheid bezit, zal onder de voortreffelijke leiding van den Paus en de Bisschoppen (de wettige op-

[p. 61]

volgers der Apostelen) ook dit dreigend gevaar zeker weerstaan: ‘de poorten der hel zullen Haar niet overweldigen’.

De onderteekening is van een bekend en ernstig apologeet, Professor Verhaar. Het komt ons voor, dat hij deze maal niet de juiste manier heeft gevonden! Geheel afgescheiden van de vraag, of een ‘verklaring’ van Michel's bedoelingen de moeite waard is, zal men moeten toegeven, dat déze verklaring wel opvalt door het zorgelooze gemak, waarmede ze werd gegeven. Zóó eenvoudig is de kwestie niet, en men handelt beter door te zwijgen, dan door uit de hoogte over de moeilijkheden heen te praten. Waarschuwend tegen een ‘ethisch integralisme’ zag Dr. G. van Noort de verhoudingen met grooter helderheid dan Prof. Verhaar, wiens al te dikke woorden hier een al te mager inzicht omhullen.

A.v.D.

De vijfde evangelist.

‘Wij noemen nog proza van Lambert Simon, die bij uitgelezen prenten in eigen bewoordingen, uit een bizondere letter gezet, het Lucas-verhaal doet.’
Utrechtsch Dagblad, in een bespreking van het Kerstnummer.

Al heb je vaardig, met gevoelvol teekenstift,
Toekomst'ge roem in rake lijnen neergegrift,
Al zijn je prenten rijk en uitgelezen,
Toch reikt die roem, o Simon, niet aan deze:

Het intellect las in Mattheus' schoon verhaal
Niet slechts de zin van Lucas, maar jouw eigen taal,
Die 't woord des Evangelies navertelde.
Zie, op wat hoogte men deez' arbeid stelde!

Het wàs Mattheus, maar alleen al dat men 't dacht
Heeft aan jouw naam een ongekende roem gebracht.
Wij, die slechts van je schildersarbeid wisten,
Zien nu de vijfde der Evangelisten.

Hoe wordt dit jaar voor ‘De Gemeenschap’ schoon en goed,
En de redactie-leden scheppen nieuwe moed:
Wat heeft een tijdschrift immers nog te vreezen,
Dat Simon's Evangelie kan doen lezen?

H.K.

[p. 62]

Het lokkende spaarne.

‘De Tijd op Zondag’ van 30 Dec. bevatte het volgende gelegenheidsgedicht:

Twee werken van Barmhartigheid.

Aan den schrijver van een brochure.

De Tijd spreekt:

Leef lang, mijn vriend, en leer te láten leven,
Voor 't minst bespaar mij uw barmhartigheid,
Die had voorbarig mij een graf bereid
En liet tot troost me een mooie lijkwâ weven.

Ik prijs het Sparen, dat kwam herwaart streven
Om Aemstel's kroon, die ik ben, ik De Tijd,
Te redden van uw hand en vrome vlijt
En mij den vrijen adem te hergeven.

Gevangenen verlossen is een werk,
Dat ook barmhartig heet bij volk en kerk,

't Gaat in de rij vooraf aan 't zevende

Dat men niet toepast op een levende;
Smaal nu niet, dooddoend, van een levend lijk,
Gun mij het leven en een toekomst rijk!
Onnoozele Kinderen, 1932.

C.R. DE KLERK.

Antwoord:

Het verraad der klerken.

Wèl koost gij goed uw dag om zoo te dichten,
De dag toch, dat d' onnoozelheid regeert.
Helaas heeft zich de woord-waardij gekeerd,
Geen onschuld deed u deze dienst verrichten!

Gij wildet zoo de Spaarders-macht verplichten,
Met klinkdicht-honing hebt gij haar gesmeerd,
Hoe ijv'rig hebt gij deze taak geleerd,
Maar dacht gij àllen dan onnoozle wichten?

Want ‘Aemstel's kroon’ toont elke dag de roest
Zoo dik dat iedereen het merken moest,
Gij immers ook - maar gij dacht aan de bonzen.

't Verraad der Klerken wekt een bittre spijt.
- Of deedt gij 't werklijk in onnoozelheid? -
Hoe ver ligt ‘De’ van 't vroegere ‘Van Onzen’.

H.v.d. VECHT.

[p. 63]

Inwaaiende ruiten.

Het orgaan der R.K. Stormtroepen in Nederland, ‘De Stormer’, kon na officieel door de uitgevers gedaan verzoek, geen censor toegewezen krijgen door de instantie, welke daarover beschikt. Thans is van geestelijke zijde in enkele kranten medegedeeld: ‘Dat de “Stormer” geen katholiek blad is en dus in katholieke gezinnen en kringen niet thuis behoort.’

Natuurlijk ware hierbij de aanduiding ‘geen Katholiek blad’ beter te vervangen geweest door: ‘een blad, dat de kerkelijke goedkeuring nog niet heeft verkregen, omdat er geen geestelijke als censor voor aangewezen is.’

Maar ja, dan zou het klemmendste argument uit de mededeeling vervallen zijn en deze geen schrik genoeg verspreiden.

Wie den inhoud kent van de zes nummers welke reeds van ‘De Stormer’ verschenen, zal daarin niet anders dan oprechte Katholieke geestdrift vinden.

Er woeien door deze vlaagjes van den opkomenden storm blijkbaar reeds zooveel ruiten van bepaalde Zuidhollandsche pastorieën stuk, dat aldaar haastig getracht werd, het waaien te bezweren. In allen ernst: wij hebben volmaakten eerbied voor juiste mededeelingen van geestelijke zijde, in welke krant deze ook zouden staan. Maar wanneer deze zijde nu langzamerhand nog niet weet, hoe weinig men met eenzijdige veroordeeling bereikt, dan hebben wij een hard hoofd in de veiligheid van de rest van het pastoriale glas!

A.J.D.