De Gemeenschap. Jaargang 5

[p. 456]

Halbo C. Kool:
De engel

Het enkel neigen van zijn voorhoofd dwingt
terug wat wil beperken en verplichten,
daar door zijn hart het heerlijk opgerichte,
het immer naderende kringt;

den diepen hemel ziet hij vol gestalten
waarvan hem elk mag roepen: kom en zie -
maar leg nooit iets van uwe zware lasten
in zijne lichte handen, opdat die

u 's nachts niet zoeken, vinden en uw diepten
beproeven, toornend ze doorwarende,
en u aangrijpend alsof zij u schiepen,
u uit uw eigen lichaam barende.

(naar Rilke).