De Gemeenschap. Jaargang 4

[p. 313]

Jansen:
Clublied voor onze abonne's-wanbetalers

Wie houdt er niet van ‘iets te doen’ En van gezwollen hoofden?

Of 't lente is, of winter
of 't morgen is of nacht;
voor onze deuren houdt men
getrouwelijk de wacht.
Ze seinen met papieren
en rammlen aan de knop.
Ze brieschen soms als dieren,
want hun geduld raakt op.

Soms spert er een de kaken
en klimt tegen het raam.
Maar ons zal men niet raken
ons helpt de Hemel staan.
Wij zijn belast met zorgen
voor ons oog daagt het nooit,
geen stervling wil meer borgen,
want wij betalen nooit.

Wij luistren naar de schreden
en breken 't laatste brok.
Dan is de strijd gestreden
en opent men het hok.
Men dringt in duistre oorden,
van alle licht berooid,
en hoort ons' laatste woorden:
wij, wij betalen nooit.

[p. 314]

 

Op nu, in lange rijen,

 

gij die ons hebt gejaagd.

 

Die 't herte kon zien lijen

 

dat nimmer heeft versaagd.

 

Neem terug nu onze broeken

 

en al ons aardsch geluk,

 

de boorden en de boeken,

 

en de pianokruk.

 

 

 

God-lof, mijn medestrijders,

 

die Hemel schiep en hel,

 

Zijn Oord voor ons, belijders,

 

en 't vuur voor wat ons kwel.

 

Thans gaan wij triomfeerend

 

met krans en bloem getooid,

 

de Oude Wet vereerend:

 

Wij, wij betalen nooit!