|
| |
| |
| |
| |
Op het Lyden en Sterven van onse Heere Jesu Christi.
Stem: ô Holland schoon, &c.
KOmt Menschen weend en zyt bedug’
Doet afstand van uw zonden,
Den Zoon van Godt den Vader zug’
Word vol droefheid bevonden
In ’t Hofken van Gethsemane:
Alwaer hy zyn Gebede dee,
Hy is benoud tot in der dood,
Syn tranen ziet men leken,
En hy is in zo groten nood,
Komt tot de Apostels spreken,
Die hy aldaer ook slapend vond;
| |
| |
Is u myn smerten niet bekent
Kunt gy geen uurtje waken,
’k Moet de bitt’re Kelk smaken.
Og ziet zy komen aengegaen,
Die had den Zoone Godts verraed:
Hy zeide Meester weest gegroet,
Gaf Godt een kus zeer vals van moet,
Iezus die sprak zeer vrome,
Vriend waer toe zyt gy gekome.
Dat gy u Heer en God verraed,
En brengt u zelfs in lyden
Ik die zo bitt’re pyne smaekt
Om u eeuwig te verblyden,
ô Mensch denkt hoe wy ook verraen,
Ons Godt als wy zyn Woord versmaen,
Soo raekt ons ziel verslonde.
Iezus die vraegde zeer bequaem,
Iezus van Nazereth met Naem,
Ik bent sprak hy komt nare,
En vat my aen, en leid men voort,
Sy vielen door dit kragtig woord,
Door Iezus stem vol waerden.
Zy stonden op, vatten hem aen:
Iezus liet zyn handen binden,
Met koorden vast daer aen gedaen;
Gingen zy haer onderwinden,
Petrus die wou dat komen voor:
En hieuw daer af Malchus zyn oor;
| |
| |
Iesus sprak laet het beteije,
Wilt met geen swaerde snyje.
Sy sleepten God gebonden voort:
Door velden langs de wegen,
Gelyk verwoede honden hoord
En peynst dit eens ter degen,
Sy bragten hem voor Cajaphas;
Alwaer een felle Beul ook was
Sloeg Iesus met ysere handen,
In ’t aengezigt onverstande.
Iesus verdroeg dit allegaer:
Ter liefde om ons zonden,
En ons te lyden zonder gevaer;
In den Hemel vry ontbonden,
Nog hebben zy hem in den nagt,
Voor Pilatus en Herodus gebragt;
Daer dede zy veel smerte,
Door spot in Iezus herte.
Och Menschen! Iesus stort zyn bloed,
Door zyn liefde in overvloed
Leed hy voor onze zonden,
Sy geesselen hem allegaer,
Syn bloed liep op de Aerde daer,
Lag zyn bloed daer met plassen.
Eylaes wat word ’er nog verzint
Wat gaen zy nog beginnen,
Sy zetten ons Iesus bemint
Een doorne kroon met pinne,
Al op zyn gebenedyde hooft,
Dat hem tot in ’t breyn doorklooft
Mensch ’t is u hovaerdeije,
Dat Iesus zoo moest leije.
| |
| |
De krullen die gy op u hooft,
Steld met u die stellacy,
Hebben ons Godt zyn hooft geklooft
En doen hem deez’ temtacy,
Dat hy moeten roepen na zyn wensch,
Ecce homo aenziet den mensch,
Hy nood ons ziel ten Hemel feest,
Al door zyn Passy moedig,
Sy roepen met een blyde Geest:
Kruyst hem, kruyst hem maer bloedig,
O Sondaers weend over deez’ last,
Het kruys word Iesus toegepast,
Soo krygt hy zoo veel wonden.
Hy word geladen met het kruys,
Och het valt Godt zoo zware,
O Sondaers wykt en hebt afgrys
Siet Christus valt ter Aerde neer,
O Mensch aenziet u God en Heer,
Wild zyn kruys helpen dragen,
En ’t zweet en bloed af vagen.
Och hy word aen het kruys gehegt,
Iesus leid voor ons zonden,
Den Hemel treurt hier wel te regt!
Word vol droefheid bevonden,
De aerde scheurt, Mensch blyft gy hart,
En denkt niet eens op Iesus smart,
Wild u klederen scheuren,
Helpt Iesus dood betreuren.
Kom laet ons Godt vallen te voet,
Och menschen groot en kleyne:
| |
| |
Iezus is vol genade goet,
Hy helpt ons uyt de pyne,
Hy storf voor ons aen ’t kruys de dood,
Redden ons uyt de helsche nood
In den hemel met verblyden.
|
|
Auteursrechtvrij
