Gekroond Batavia

Zynde Verciert met de Voornaemste Liederen, Die Hedendaegs Gezongen worden

Een Lied, op het gelukkig Arriveeren van de Scheep-lieden van ’t Verongelukte Schip, het Huys in ’t Boch genaamt, Gecommandeerd door de Manhafte Zee-Capityn Steenis.

Stem: Wel wat heeft de Min vermogen.

ZOu men nu van Vreugt niet zingen,
Zou men niet daok toonen slaen:
Zou men nu niet op de baen;
Met ons Amstels Lievelingen,
Vrolyk nu ten ryen gaen.

2 Schoon Heer Stenis door ongelukken

Kiel en Mast, en Rae verloor,
’t Geen ons droevig klonk in ’t oor,
Wyl ’s Lands Schip brak heel aen stukken
Stiet, en borst heel midde door.

[p. 27]

 

3 ’t Was op de Kust van Barbereyen

 

Daer den Turk voerd het gebied

 

Daer men nooyt verlossing ziet

 

Uyt zyn Wrede slavernyen,

 

Daer troost, hoop en bystand vliet.

 

 

 

4 Van een Turk heel slaefs gekregen

 

Kwam ’t Grootmagtig Engeland,

 

De Conzul van dat magtig strand,

 

Tot zyn hulp en dienst genegen

 

Voed haer in die droeve stand.

 

 

 

5 Ons Grootmagtig lieve Heeren

 

Die voor dierbare Vryheid staen,

 

Konde nooyt beschouwen aen,

 

Waerde Vaderen in ’t Regeeren,

 

Dat haer volk zou ondergaen.

 

 

 

6 Zy besteden Neerlands gaven,

 

Maken vry by dat Geslagt;

 

Slaverny is hier veragt,

 

Dit is werk voor alle Braven:

 

Soo is ’t Volks heyl volbragt.

 

 

 

7 Lieve Land en Stadgenooten,

 

Welkom in uw Vaderland,

 

Denkt een nooyt volprezen hand

 

Heeft uw van uw boey ontsloten,

 

Eerd den zeven Pylenband.

 

 

 

8 Laten wy u Echtvrindinnen,

 

Kinders die zyn veel in tal,

 

Lof verkonden overal:

 

Dat zy Neerlands heil beminnen,

 

’t Geen voor eerst niet eyndige zal.

 

 

 

9 So Oranje blyft in ’t leven,

 

Groeid de vreugt voor land en Kerk,

 

Dankt hem die ook in dit werk,

[p. 28]

 

’t Roer hem heeft in de hand gegeven,

 

Dat ’s Lands Vaderen magt versterkt.

 

 

 

10 Gy weet wat het is te zeggen,

 

Als men dierbaer Vryheid mist,

 

Veelen zyn daer in vergist,

 

Dog gy kund het haer uitleggen:

 

Het is buyten ’t net gevist.

 

 

 

11 Nog eens welkom lieve Vrinde,

 

Die ’k met Tranen heb beschryd:

 

Dankt de Eeuwige Majesteid,

 

Met opregten Prinsgezinden,

 

Leeft en sterft vol Zaligheid.

 

 

 

12 Dat ’s myne bee myn hoop en smeken

 

Ongelukkig en nu hersteld

 

Slaverny toond zyn geweld;

 

Maer die Leeuw op ’t eerste teken,

 

Band die dwingland uit het Veld.