De gekroonde Utrechtze vreede, of Nederlandze Vreugd Godin
(1718)–Anoniem De gekroonde Utrechtze vreede, of Nederlandze Vreugd godin– AuteursrechtvrijOp een aengename Voys.
DAt ’s wie wil hooren singen
Van vreugden een Nieuw Lied,
Al wat ‘er is geschied:
Al van een Dochter een schoone Blom,
Hoe datze Verkocht haer Magedom;
Aen eenen jongman fier Luysterd toe met groot pleisier.
| |
[pagina 55]
| |
Hy is by haer gekomen,
Sey Maget ik weet goed raed,
Om te komen tot hooger staet:
Dat gy ‘er wel op een avond stond,
Zoude verdienen wel seven pond:
Met grote geneuglikheid Hy wat dunkje brave Meid?
Het Meisje was seer geld gierig,
Sy dogter in haer gemoed Hey dat geldetje dat is goed
Hy leyd’ haer in een Kamer alleyn,
Hey soude ikse wel waerdig zyn Met dese schone maegd
Hy met haer een Kansje waegd.
Maer toen hy haer soude betalen,
Hy was ‘er niet wel by Geld,
Hy heeft haer te vrede gesteld:
Hy gaf’er een Schrift al van syn Hand,
Dat hyze betalen soud’ Contant:
Hy steld haer tyd en uur Dat hy betalen sou de Huer.
Het Meisje was so domme niet,
Sy ontbood hem al voor de Heeren,
Voor ’t Gerecht moest hy Compareeren:
De Heeren seyde wat wilje Kind?
Myn Heeren ik heb aen deze Vrind;
Verhuurd een Kelder in ’t rond,
Voor de waerde van seve Pond.
Nou wil hy myn niet betalen,
Daer is’er syn eygen Hand Dat hy syn schuld bekend
Nou bidde ik voor deze keer,
Dat hy moet betalen myn Kelder Huer;
’t Is lang genoeg gele’en Onz’ Huer is lang versche’en.
Myn Heere seyd’ hy myn Heere,
Daer waer een groot gebrek,
Want de Kelder die was lek;
Daer tegen heb ik Geappelleerd,
En om te betalen Gemankeerd:
Als sy ‘er wou maken de Muer,
Dan sou ik ‘er betalen de Huer.
| |
[pagina 56]
| |
Myn Heeren sey sy myn Heeren,
Hy wist wel van te veur,
Dat myn Kelder hadde een scheur,
Hy sey hy agtent niemendal Hy sey dat hy ’t wel stoppen sal;
Maer och lazie ’t viel hem so suer!
Want hy moest betalen de Huer.
Oorlof gy Iongmans alle Houd u geheel confuys,
Als gy’er gaet Hueren, Kelder, Huys;
Gaet er dan kyken al in het rond,
Of gy ‘er ook ergens opening vond:
En maekt ‘er dan geen krakkeel,
Steekt ‘er veel liever wat in haer veel.
|
|