|
| |
| |
| |
Lied van twee die malkander teer beminden, en hoe den een den ander van de dood heeft verlost.
Op de Wys: ô Holland schoon.
1.
Komt Vrienden luisterd na myn lied.
Wat 'er in 't kort weer is geschied,
Het is waard om te hooren,
Al van een Juffrouw pertinent,
Die heel graag een Soldaatje mind,
Zy wil in 't minst niet achten,
Anders haar minneklagten.
| |
2.
Haar kloekheid, schoonheid en verstand,
Dat veele menschen zagen,
Veel edele Heeren uit het Land,
Schepten in haar behagen,
Zy baden haar liefde en trouw,
't Was om te maaken van haar een Vrouw,
Zy wilde het niet achten,
| |
3.
Haar Vader was een edel Heer,
Een Capitein kloekmoedig,
Maar een Soldaatje jong en teer,
Beminde haar overvloedig,
Hy was verstandig en habiel,
Hy sprak myn lief, myn tweede ziel,
Mogt ik uw trouw beërven,
Voor u zoo wild' ik sterven.
| |
| |
| |
4.
Zy hoorden daar zyn klagten aan,
Een goude ring vol diamant,
Heeft zy aan hem gegeven,
Zy zwoeren daar elkaar de trouw,
Om zamen te worden Man en vrouw,
En nooit te willen scheiden,
Bezwoeren zy zich beiden.
| |
5.
Ach hoord wat droevig ongeval,
Dat haar daar kwam te vooren,
De reen ik u verhaalen zal,
Wat haar liefde kwam te stooren,
Des anderendaags den dag kwam aan,
Doe moesten zy daar scheiden gaan,
Hy wist niet in die zaaken,
| |
6.
Hy is terstond op staande voet,
Zyn liefje gaan opwekken,
Hy sprak myn alderliefste zoet,
Ik moet zeer hier vertrekken,
Zy sprak zeer bitter vol droefheid,
En storten daar veel traanen uit,
Hy sprak wilt maar volherden,
Myn trouw zal u gewerden.
| |
7.
Des anderendaags den dag kwam aan,
Hy moest daar gaan vertrekken,
En nam de marsch kloekmoedig aan,
Dat tot haar smart deed strekken,
Hoord wat de liefde daar ging doen,
Hy dagt zig met de vlugt te spoen,
| |
| |
| |
8.
Hy is in het duister van de nagt.
My sprong 'er af met groote magt,
Ham zyne marsch kloekmoedig aan,
Tot hy in Luxemburg kwam:
| |
9.
Zy hebben hem aldaar gevat,
Zyn alderliefste dit vernam,
Het heeft haar zeer verdrooten!
Zy is terstond zonder beraan,
Al na de Capitein gegaan,
Zy sprak myn Heer geprezen,
| |
10.
Zy viel doen voor den Capitein,
Zy sprak Heer wild vergeevend zyn,
Aan myn liefste vol waarde,
U lief die zal pardon ontfaan,
Wanneer hy aan de galg zal staan,
| |
11.
Zy is terstond te paard gegaan,
Zy nam haar reis kloekmoedig aan,
Is na den Generaal getreeden,
| |
| |
Zy sprak myn Heer de Generaal
Ach hoord myne reden aan,
Ik hoop na myn verlangen,
| |
12.
De Generaal die stond versteld,
Met haar schoonheid bewoogen,
Hy sprak, myn alderschoonste beeld,
Den waren Goôn, die alles ziet,
Zegt my de reden van uw verdriet.
Ook loon van my ontfangen.
| |
13.
Zy sprak, myn Heer de Generaal
Voor een Soldaatje, jong en teer,
Die ging zyn leven waagen,
Hy deserteert uit liefde en trouw,
Ach, ach, myn hert dat smelt van rouw!
Alwaar men hem wil hangen.
| |
14.
Pardon, zo sprak de Generaal,
Word aan uw Lief gegeven,
Hy heeft het in de Fransche taal
Op staande voet geschreven.
Nu zal hy geen Soldaat meer zyn
Maar in de plaats als Capitein.
Voor zyn barmhartigheden.
| |
15.
Zy reed terstond met volle kragt,
Vol angsten en vol vreezen.
| |
| |
Men op den weg haar tyding bragt
Dat haar Lief was verweezen.
Zy nam haar reis kloekmoedig an,
Zy haar Lief op de leer vernam.
En riep met volle kragten,
Pardon, pardon, wilt wagten.
| |
19.
Zy trekt pardon en schriften uit,
Haar Lief was al bezweeken,
Men heeft terstond hem bygemaakt,
Hy kon van vreugd niet spreeken.
Als Capitein wierd hy hersteld
Zo als pardon en schrift vermeld,
Van vreugd en blydschap schreiden.
|
|
Auteursrechtvrij