't Geestelijck kruydt-hofken
(1631)–Anoniem Geestelijck Kruydt-hofken–
AuteursrechtvrijStemme: Isser yemant uyt Indien gecomen, &c.
Ga naar margenoot+Vyt het hert is voort gecomen,
‘t Zielen quaet,
Will’ heeft lust te hulp genomen
Tot de daet,
‘t Fondament // leyt geschent,
Ia leyt van Godt vervremt,
En heel ghedempt.
Siet so staen den mensch sijn saken
Die dus praelt,
Ga naar margenoot+Die daer schijnt na deught te haken,
Ga naar margenoot+Als hy dwaelt,
Als hy draeft // als hy slaeft
Om stof tot meer ellendt,
Na ‘s werelts endt.
Dies moet mensch, in mensch gaen scholen,
Ga naar margenoot+Hier noch daer,
Ga naar margenoot+Want in mensch, leyt mens verholen
| |
[pagina 225]
| |
Wonderbaer,
En Godts Geest // somen leest,Ga naar margenoot+
Wijst mensch sijn eygen sondt,Ga naar margenoot+
En Godts verbont.
Wie can mijn dan beter leerenGa naar margenoot+
Als mijn Heer,Ga naar margenoot+
Die mijn, in mijn will’ bekeeren,Ga naar margenoot+
Na schrift leer,
Want sijn woort // wort gehoort,Ga naar margenoot+
Alst oor van wel verstaen
Is opgedaen.
Niemant weet mijn herts betrachtenGa naar margenoot+
Sin, of lust,
Noch mijn goet, of quaet gedachten
Woel, of rust,
Dan ‘t Geweet // van mijn leedt,Ga naar margenoot+
Of mijn ziels vreed’ gevoel
Daer ick na doel.
In mijn is mijn overtreden
Daerom quael,
Dit getuyght in mijn de redenGa naar margenoot+
Christus tael,
Die leert boet // in ‘t gemoet,
Die schelt m’uyt gracy vry,
En maeckt mijn bly.
‘k Hoef oock nummer mensch te vraghen
Hoe ick ‘t meyn,Ga naar margenoot+
Dan die ‘k in mijn hert moet dragen,
Puur alleyn,
Want in ‘t hert // leyt mijn smert,
Of rust der zielen vreught,
Die ‘t al verneught.
| |
[pagina 226]
| |
Ga naar margenoot+Niemant heeft soo helder oogen,
Als Godt ‘t licht,
Ga naar margenoot+Niemant can van ‘t geven bogen,
Van ‘t gesicht,
Maer Godt gheeft // ’t Geen hy heeft,
Sijn mens die voor hem daelt,
En ‘t licht bestraelt.
Ga naar margenoot+‘t Geen ick wil dat sal geschieden
Ga naar margenoot+Mijn persoon,
Dat moet ick doen ander lieden
Sonder loon,
Dits expres steets mijn les,
In dit Godts-rijcke school
Is gheen ghedool.
Hierom sal mijn Heer hermaken
Mensch sijn val,
Ga naar margenoot+Soo moet ick mijn selfs versaken
Heel end’ al,
Eenigh dingh // hoe geringh,
Of lief of schoon van schijn,
Mach mijn meer sijn.
Maer in ‘t school gaen comt bestrijden
Ga naar margenoot+’t Eygendom,
‘t Eygen vreest voor cruys, en lijden,
Maer waerom?
‘t Cruys baert noot, ‘t laeft den doot,
Dees doot, en ondergangh,
Valt ‘t vleysch soo bangh.
Al de sond’ spruyt uyt verkiesen
Ga naar margenoot+’t Mijn, en dijn,
Sal nu sond’ sijn cracht verliesen,
Dit baert pijn,
Dits de grontndits de wondt,
Die ‘t Vruyces doot geneest,
Daer ‘t vleys voor vreest.
| |
[pagina 227]
| |
‘t Ongestorven can niets erven,Ga naar margenoot+
Een noch geen,
Want geen leven sonder sterven,
Spreeckt de reen,
Al ‘t gewin // steeckt hier in,
Dies schroomt ‘t geloof hier niet,
Voor doots verdriet.
Dit geloof moet Gods mijn geven
Vyt genae,Ga naar margenoot+
En ‘t moet dadigh in mijn leven
Voor, en nae,
Al de vrucht // en ‘t gesucht
Is hoop, en Liefd, om ‘t goet,
Dat al versoet.
Godts schriften, sijn maer tuygenGa naar margenoot+
Dat’s ghewis,
Van die, daer ‘t al voor moet buygen,
Die ‘t al is,
Deur ‘t gebedt // wort te mett’,Ga naar margenoot+
Schrifts sin door Godes handt
In ‘t hert gheplant.
Yemant can wel reden geven
Van sijn pont,
En getuygen daer beneven
Van sijn gront,
Maer alst vat // van Gods schatGa naar margenoot+
In reden heeft verdriet,
Ist alles niet.
‘t Is vergeefs te comen cloppenGa naar margenoot+
Voor de deur,
Daer ‘t vleysch-wil, het oor comt stoppenGa naar margenoot+
Met d’ouw’ sleur,
‘s Vaders treck // en opweck,Ga naar margenoot+
Als die wort wederstaen
Baet geen vermaen.
| |
[pagina 228]
| |
‘t Hemels saet comt God opqueken
Door sijn cunst,
En sijn geest comt mensch inspreken,
Liefd’ en gunst,
Ga naar margenoot+In ‘t gelijck // is Godts rijck,
Ga naar margenoot+Maer niet in ‘t woort krackeel,
Noch al ‘t ghedeel.
|
|