Een geestelijck liedt-boecxken
(1616)–Anoniem Geestelijck liedt-boecxken, inhoudende nieuwe liedekens– Auteursrechtvrijinhoudende nieuwe Liedekens, nu anderwerf ghedruckt, verbetert ende vermeerdert met eenige nieuwe Leysenen, nae ghelegentheyt der Hooghtijden
[Folio F7v]
| |
Soo wie hem wil verheughen reyn,
Al in sijn hert van binnen,
Die singht van Godt 'tlevens Fonteyn,
Soo sal hy wel beginnen.
Dat hem alleen verblijden sal
Want hier wordt niet ghevonden,
dan groote droefheyt over al,
door ydelheyt en zonden.
Soo wie hem wil vermaken soet,
Van liefd en deught te singhen,
Die siet wat ons de liefd' al doet,
Sijn Geest sal hem ontspringhen.
In liefd, in deught, in danckbaerheyt
Soo sal sijn Geest opclimmen,
diens crachten hier me zijn bereydt,
Ghelijck die Seraphinnen.
Die soo in Gods behaghen staen,
Voor sijn aenschijn verneeren,
Wat Godt doet is hen aenghenaem,
Zijn wil is haer begeeren.
Gods licht heeft haer doorschenen claer
Gods glory sy ghenieten,
In Godt zijn sy vereenight daer,
daer sy in weder vlieten.
Een vrolijck wesen zonder wil,
Waer in sy Godt behaghen,
Vertoonen sy Godt alsoo stil,
daer sy't hem al opdraghen.
| |
[Folio F8r]
| |
Haer glory ende saligheyt,
En al dat weder wielen,
Haer Croonen voor hem neer gheleyt,
Beweeght de reyne zielen.
Daer in dat Godt gheschapen heeft
Sijn Beeldt, hem te ghelijcken,
Sijn Geest hy geeft die in hem leeft,
Die deught door liefd' doet blijcken.
'tBeeldt in der zielen crachten is,
In deught hem te ghelijcken,
Dat is niet in ons macht ghewis,
Maer in ons selfs 'tontwijcken.
Princen vergeeft my dit ghedicht,
Dat ick dus heb ghesonghen,
En bidt Godt dat hy my verlicht
Ick ben daertoe ghedronghen.
|
|