Een geestelijck liedt-boecxken
(1616)–Anoniem Geestelijck liedt-boecxken, inhoudende nieuwe liedekens–
Auteursrechtvrijinhoudende nieuwe Liedekens, nu anderwerf ghedruckt, verbetert ende vermeerdert met eenige nieuwe Leysenen, nae ghelegentheyt der Hooghtijden
Een Geestelijck Liedt van de verrijsenis ons Heeren.Op de voys: Tis huyden den dagh van vrolijckheyt.
Ga naar margenoot+ TIs huyden den dagh der saligheyt,
want Christus is verresen
Siet Gods goetheyt is uytghespreyt
Al door sijn Goddelijck wesen
Een Groote aert-bevingh schieden daer
Gods Enghel uyt den Hemel claer
Ga naar margenoot+Die is neder ghecomen
de wachters waren so verveert
| |
[Folio E7r]
| |
Als Gods Enghel hen openbaert,
Verschricken sy al dooden.
Als den Sabbath verleden was
Smorghens vroegh voor den daghen, Ga naar margenoot+
So quamen drie Marien ras
Haer speceryen draghen,
om te salven dat Lichaem schoon
Ons Middelaer, der zielen loon,
En spraken t'elcker stonden
wie sal ons desen grooten steen Ga naar margenoot+
Af doen? en syh saghen ghemeen
den steen daer af ghewonden.
Om-siende waren sy verblijt
Als sy Gods Enghel saghen, Ga naar margenoot+
Die haer den steen met grooten vlijt
ghedaen had' van den grave
den Enghel seyden haer bequaem
Siet, Iesus die is op-ghestaen, Ga naar margenoot+
dt wast dat hy haer sdyden,
waerom ist dat ghy hier dus schreyt,
Siet hier waer hy was neer gheleyt,
gaet, wilt niet langher beyen.
Gaet en bootschapt Petrus meteen
d'ander wilt openbaren,
Hy gaet u voor in Galileen Ga naar margenoot+
Daer sal hy hem verclaren,
Sy al verwondert saghent aen,
Vol vrees en blijtschap sijn gegaen,
Iesus quam haer ontmoeten, Ga naar margenoot+
En groeten haer met sulcken stem
waer uyt dat sy wel kenden hem
s'Aen-baden aen sijn voeten.
| |
[Folio E7v]
| |
d'Apostelen gheloofden niet
Ga naar margenoot+sy waren vol beswaren
seer haestigh liep een yeder siet
daer Christus was begraven
sy storten daer so menigh traen
Ga naar margenoot+Gheloofden hy was opghestaen
Ga naar margenoot+sy costent niet doorgronden
want sy daer al minst ende meest
sonder 'tlicht van den H. Gheest,
de schriftuer niet verstonden.
Dees Princen waren so verbaest
Ga naar margenoot+Int graf ginghen sy soecken
In-siende saghen met der gaest
Twee Engelen met de doecken
Ga naar margenoot+Maria bleef van buyten staen,
Vol droefheyts ende druc belaen,
want sy haer bruygom minden
die haer uyt liefd, de zond onreyn
Vergeven had groot ende cleyn
Hoopten hem weer te vinden.
|
|