| |
| |
| |
LV.
Het stont een Moeder reyne,
Neffens dat Cruycen hout,
Seer druckelijck en weynen,
In liefde niet verkout,Met pijne mennigfout,
Sach sy haer Soon eerbaer,
Hangen als puer reyn gout,
Int vier des lijdens swaer. Met pijne, &c.
T’sweert druckelijck doorsneet,
Och hoe was dan in smerte,
Bedruckt, benaut, besweet,
Godtsd Moeder, als groot leet,
Wiert aengedaen seer wreet,
Voor haer noyt droever tijt. Gods Moeder, &c.
Wie sal daer mogen wesen,
Die niet bedroeft soud sijn,
In sulck’ een swaere pijn?
Die sach op elck termijn,
Haer lijden en verdriet? In sulck’, &c.
Om de schult en misdaden,
Van al sijn volck seer groot,
Sach hy met druck beladen,
Sy sach in druck het meest,
Als hy gaf sijnen Geest. Iesum doorwont, &c.
| |
| |
Mach in des hertzens gront,
Smaecken de kracht terstont,
Van sijn groot lijden nu,
Dat ick also doorwont,Mach weenen hier met u. Smaecken de kragt, &c.
Doet doch mijn herte branden,
Tot Godt nacht ende dach,
Bindt met der liefden banden,
In t’hert al sijn verdrach,
Hem, soo doorwont voor my,
In my bedeelt docvh ghy. Wat ick, &c.
Beweeght mijn herte binnen,
Soo langh’ ick leve cranck,
Des cruyce lijden franck,
T’is doch al mijn verlanck,
Met een droevigh vermaen,
Om neffens t’çruys te staen. T’is doch, &c.
Maegt der Maegden verheven,
Doet my hier Christus doodt,
Sijn Passie, bitter leven,
T’sy in vreuchd oft in noot,
Door een liefd onbevleckt,
Van Godt en mensch perfeckt. T’sy in, &c.
Maeckt my doch door u vierich,
| |
| |
Bevrijt my vant dangierich
Vier, en d’eewich torment,
Door Christus cruyce wendt
Van my het sondich getruer,
Des blyschaps soeten guer. Door Christus, &c.
|
|