Geestelijcke harmonie(1637)–Anoniem Geestelijcke harmonie– Auteursrechtvrijvan veelderley ende uytghelesene soo oude als nieuwe Catholijcke Kerckelijcke Lofsanghen, Leysenen ende Liedekens, op die principaelste Feesten en getijden des Iaers, die men in’t Vorstendom Cleve by den Catechismus singht Vorige Volgende XXXIII. An Kersmis avont in der stil, Een dieper slaep my overviel, Met vreugden gants begossen Mijn Siel ontfinck veel soeticheyt, Van honich en van rosen. My dromden hoe een Engel quam, En furt my bis gen Bethlehem, In Iuden landt soo vere, Groot wonder dingh sich daer begaf, Hoort toe een nye meere. In eenen Stal ginck ick hin-in, Daer in een Os en Eselin Haer hoy by den kribken aten, Van edler art een Ionckfrou zart, Klaeglick by ihnen sate. Een kindeken naekent en bloot Sat in der Edlen Iongfrou schoot Es luchtet als die Sonne Sijn ogskens sloten ymmer voor Wie levendige bronnen. Dit kindeken waer der gewaltig Godt, Der hemel enm erdt erschapen hadt, Der alle Dier bekleydet, Die werelt erkent den Schepper niet, Kleyn hulp waer hem bereydet. Sijn sarte hendt en sueselein, [pagina 42] [p. 42] Die beefden van grooter pijn, Die scharpe keldt hem brennet, Sijn aengesicht, want hy hin vnd her, Oft hem die werelt oock kennet. In arme slechte windelen Wandt die Ionckfrou dat kindeken in Dedt hem ins kripken neigen, Dit was der throon daer Salomon, Sijn wijssheyt wolte erzeigen. Dat Osken en dat Eselken Erkanten selfs den Herren fijn Haere knien deden sy biegen Dat kripken gevens sy gern daer Den kindeken voer eene wijgen. Dat Osken liet sijn adem gaen, Wael op dat Edle kindeken schoon, Dat hem sijn lijff erwermet, Alle menschelicke hulp was wijt van hem, Dat Vee sich sijn erbarmet. By t’kribken kniet een alder man, Die badt dat schone kindeken an, En kuste hem sijne voeten O Sondaer komt ghy oock hier by Doet uwe sondt hier boeten. Vorige Volgende
Auteursrechtvrij