Gard Sivik. Jaargang 3

[p. 20]

in een stad naar believen

in deze grote verlaten stad
die wonderen spreekt, naïeve dingen:
voetzolen begeleiden de vader. lichtstralen, zingende
lichtreklamen de moeder in haar zee
van blindheid.

aan elk kruispunt wordt het rode
sinjaal beoefend door drukke verkeersagenten.
gendarmes boren hun koplichten met motorfiets
en al in het donkere
asfalt.

nergens brengt onduidelijkheid
ons twijfelend tot staan. hoeveel zin heeft het dan
bedrieglijk tuis te blijven? schuldige stappen te horen
de zoldertrap af. stoelen
zijn vervalst.