Gard Sivik. Jaargang 1

[p. 25]

hoegenaamd geen marine

het is onmogelijk een echte sinterklaas te plaatsen in
ieder grootwarenhuis. elke poëzie is liefde! geluk!
huissleutel! hardnekkige overlevering, beenderen
onder een voorvaderlijke kachel. slechts 14 overleven
er dat

.

ik zwom rond in een zee latijnse spreuken bezijden
kanada, waarop talrijke mij niet onbekende hoofden
dobberden, een massa opgeprikte kurken, een leger
gevluchte hoeden. hoge golven doofden een na een de
sigaren die de zwemmers rookten. slechts één
behendige oude en knorrige heer, een letterkundige
dus klaarblijkelijk, wist zijn peukje te vrijwaren

.

mijn meisje werd opgelicht door een roversbende, die
met haar verdwenen in een dichtbegroeid woud, waar
zij haar tot de naakte huid ontkleedden. sindsdien ben
ik haar spoor verloren. kinderen zeggen dat zij haar
verslonden, maar ik geloof dat als ik haar vind of haar
niet vind het is omdat de dorpen
dorpen dansen op haar huid
zij danste dorpen op mijn huid

.

de zee liep leeg langs gaten
door diepzee diepzeeloden geboord

gust gils

24-4-1955