Gard Sivik. Jaargang 1

[p. 30]

herman denkens

[p. 31]

mort subite

Op het eerste gezicht zal men de griekse oudheid allerminst willen verdenken van die welbepaalde familiariteit, die in het frans tot uiting komt in afkortingen van voornamen als: bébert, mimile enz. Toch is daar ‘le mythe de sisyphe’. Deze sisif heeft ongetwijfeld zijn grapjassende bijnaam te danken gehad aan het nauw kontakt waarin hij stond met de populaire venerische ziekte.

Op de tram val ik één ogenblik in slaap, om onmiddellijk weer wakker te schrikken met de onverklaarbare. maar rotsvaste overtuiging: iemand die chinees wil studeren, moet vóór welke andere woorden ook, de volgende aanleren: ‘vele vrouwen zijn te vruchtbaar’.

Romanpersonages vertonen veel meer dan andere mensen neiging tot stamelen, wankelen, schreeuwen, hijgen, sissen.

Hij had de tipische gang van hen die, zonder het te weten, een godsdienst voor eigen rekening belijden: enigszins slepend, als bevreesd de lucht met te zeer vooruitstekende knieën te zullen bezeren, en daarbij het hoofd wat schuin, naar een fiktief geluid toegewend.

Niets gaat verloren: de dood van een groot artist schenkt leven aan hel ras van zijn kenners. Natuurlijk bestonden die ook reeds, en waren bevoegd, vóór de kunstenaar stierf; maar dit sterven is nodig om hun kennerschap afgerond en niet-tegensprekelijk te maken.

[p. 32]

De ballerina kultiveert haar gummi platvoeten.

Doelend op een kunstgeschiedenis in zoveel delen: dat boek laat zich veel te duur verkopen. Het krijgt nog een hartziekte van de zelfoverschatting.

De onverdraagzaamheid, besloten in een woord als ‘weldenkend’: het denken op zichzelf volstaat niet, het moet drager zijn van een bewijs van burgerdeugd.

Hij werkte tot brakenstoe op mijn lachspieren.

Door de toevallig openstaande deur van een lege ontkleedkabine in de zwemgelegenheid bemerk ik de aan haken opgehangen klederen - kompleet met ondergoed, bustenhouder en op het bankje handtas en schoenen - van een zwemster. Fetichistische neigingen? denk ik, wanneer ik bemerk dat ik op mijn stappen terugkeer. Zoals de kledingstukken daar hangen, leeg en slap, zijn zij niet in staat de fisiek van de bezitster te suggereren. Toch heeft het geheel een welbepaalde, haast van tevoren afgesproken betekenis. Inderdaad, weet ik plots: dit is het negatief van een naakte vrouw.

‘Vooruit jongelui, nog een deuntje vlaggenzwaaien - en nu geen kultuurpessimisme meer’.

Onze leider was een zeer groot man, hij kon urenlang spreken zonder een slok te drinken.

Iemand die zich beijvert om aan een ander duidelijk te maken, hoe mooi een bepaald muziekstuk, dat die ander niet kent, wel is: hij beperkt zich er niet toe, de melodie te zingen, maar tracht tegelijkertijd door het

[p. 33]

voortbrengen van sissende medeklinkers en schorre keelgeluiden een gans ensemble te suggereren, daarbij met armen en bovenlijf gebarend of hij er de dirigent van is. Bovendien houdt hij na elke drie vier maten telkens op, om ademloos enkele woorden uitleg te verstrekken.

Lachen is een kramptoestand. Bewijs: ook nadat de reden waarom gelachen werd niet meer bestaat, blijft het gelaat nog sekondenlang - en zonder dat de lacher er zich rekenschap van geeft - in de lachplooi staan.

De literatuur kan o.m. worden ingedeeld in zich-bewust-wordende en zich-bewust-geworden schrijvers. (Bewust van wat?)

Huwelijk: erotische bestaanszekerheid.

Ekspositie van kerkelijke kunstschatten: hier is te zien al wat de massa uit die en die periode tekort is gekomen. (marxistische recensenten aanbevolen)

Eerlijk gezegd vind ik de schepping niet verantwoord.

Waarom gebruikt gij nooit hoofdletters, vraagt iemand aan een schrijver, waarop deze antwoordt: een hoofdletter dient om het begin van iets aan te duiden. Dus het eerste woord van het eerste werk dal ik ooit schreef, begint wel degelijk met een hoofdletter; dit werk werd echter nooit gepubliceerd.

Ware die schrijver een eerlijk man geweest, dan zou hij natuurlijk, naar waarheid, geantwoord hebben: de majuskuultoets van mijn schrijfmachine is stuk.

De dichter is een beest waar men graten in ziet.

[p. 34]

In tegenstelling tot de opgeld makende zegswijze kan één uitzondering een ganse regel omverwerpen; verre van hem te bevestigen er de onjuistheid van aantonen.

Dit is een flagrante overtreding van de erfelijkheidswetten, zei de professor tot de witte muis.

Je suis un pessimiste qui tâche de s'ignorer.

Fragment van gesprek opgevangen: ‘jaja, het is op die leeftijd dat de bibliofilie zich begint te ontwikkelen’.

Het was natuurlijk verregaande onachtzaamheid geweest van haar, zoveel minnaars te hebben uitgenodigd op hetzelfde uur. Elk van hen op de gebruikelijke wijze tevreden stellen was vrijwel ondoenlijk, zonder haar huis bordeelallures te geven. Daarom begaf zij zich in de kamer waar zij allen geduldig wachtten, ontkleedde zich en hield een toespraak.

En de wereld verging, zoals voorzien tijdens de nieuwsberichten - maar tot het laatste ogenblik schreven er overal dichters onsterfelijke verzen.

gust gils