Forum. Jaargang 4

[p. 778]

Sterilisatie

I

Zij dorst niet dadelijk naar 't duister af te dalen,
bleef al maar dralen bij het wondende begin,
en dan, wijdloopig, om het duidelijk te verhalen
bleef zij plots steken midden in een zin,

waarin zijn naam toch nog te snel, te onvoorzichtig werd genoemd;
toen sprak zij enkel nog over haar broeder
bereid en fel, en tot in 't schaamtelooze onverbloemd,
- en dieper dan een zuster leek ze mij toen moeder...

II

De jonge Jood: hij had zijn handen uit den arbeid stil zien worden,
en zocht en zwierf, maar leerde, zoeken heeft geen zin,
want voor zijn kracht was er geen doel; en hij verdorde,
toen iedre dag kwam met een eender leeg begin.

Maar op een keer aan tafel werd hij rood, greep naar de schalen,
vernielde ze, sprak dwaze dingen, dokters zeiden, hij is schizofreen,
en dreigden hem, totdat hij werkelijk ging malen;
vrouwen en paarden joegen door zijn droomen heen.

[p. 779]

 

Daar hij geen geld bezat om zijn bewakers mild te stemmen

 

loerden zij dag en nacht op hun verzonken prooi,

 

toen hij dit merkte, braken de laatste remmen,

 

en werd hij vastgebonden in een kooi.

 

 

 

De anderen hebben tranen om zijn heil vergoten,

 

maar hij verstond te doen, alsof 't hem niet deerde,

 

toch is hij nog - uit voorzorg - ingespoten,

 

een weinig tijds, voordat men hem steriliseerde.

III

Thans kan men elken nacht zijn leger hooren kraken,
dan staat hij op en ziet zich in den spiegel naakt,
zijn moeder en zijn zuster blijven waken
dieper dan hij door doodsangst aangeraakt.

Daar blijft hij staan, totdat zijn lijf gaat trillen,
totdat het spiegelglas beschimmelt en beslaat,
totdat zijn vastgesloten mond het eenmaal uit zal gillen,
en zijn verslapte hand het glas aan scherven slaat.

Ed. Hoornik