Forum. Jaargang 4

[p. 428]

De schoone Nacht

De schoone nacht is van vergetelheid vervuld, daar staan
De schooven der uren die verbloeiden, zilverlicht
Schijnt op de leege strakke landen; nadat lang
De voeten, moe, zich spoedden naar een doel gaan wij
Nu lichter voort, een zweven over d'ongelijke vloer
Is onze droomentocht en voor onze oogen het geweven
Zilverdoek van maan en nevel heft zich op,
Hier eindt het vaste harde land, een bleeke zee
Ligt voor ons, deinend in een zachte glooiing zonder
Grenzen, onder ronde schijf der maan en nevel die
Alom haastig vervluchtigt in de hemelstreek.

Nine van der Schaaf