Forum. Jaargang 3

[p. 1131]

De Vrouwen

De vrouwen schuiven uit de schaduw in het licht,
mijn heet begeeren langs, in de avondwarme straten;
beloften vlammen op een naadrend aangezicht
en dooven uit: van honderden word ik verlaten.

Maar als mij eene mint, als ik verloren duik
tegen uw koelen hals, streel ik niet uwe leden;
mijn hand volgt het vertrouwde glooien van uw buik,
doch ik hoor zuchten aan een andren mond ontgleden.

Ik hijg den lach toe van een andere uit uw blik;
uw zoen die mij doet duizlen heeft uw mond verraden;
nog zinken wij in grondlooze overgave, als ik
mij weer verbonden weet aan wie ik niet kon raden.

Ik ben uw trouwe en wisselende creatuur,
o bije en verre vrouwen al; ik ben geschapen
van uw verzet en gunsten, van uw koelte en vuur;
ik ben uw man en minnaars en uw dwaze knapen.

Herreman