Forum. Jaargang 1

[p. 519]

De Vlinder

Als 'k rijk was, zou er elken dag
Een jongen komen met een doos
Vol boeken, die men voor mij koos.
Ik las ze weinig: enkel 'n vlag
Om lading van eenzelvigheid
Te dekken, in mijn eenzaamheid
Te wapp'ren tegen zelfbeklag.
..............................

Maar 't laatste? Weer terùg dit boek
Vol spreuk, citaat en bijbeltaal!
De band zoo donker, bladen vaal,
Met letters, die geheim bezoek
Ontvingen van vuil-bruine rijen,
Gelijkend kleine monnikspijen,
Door 't vocht brutaalweg ingeboekt.

Dit werk is muf, vergeeld en ziek!
Waar 't even kan staat een vignet,
De hoofdstukken zijn bijgezet
Onder een prent vol romantiek.
Op ieder blad geven die vlekken
Den inhoud nog de beste trekken
Door hun verwilderd mozaïek!
..............................

Waarom die haat? Nu is 't weer heen...
Maar 't blijft mij wonder bij,... 't verleden
Sla 'k, als in witte tastbaarheden
Bladerend, op,.... en 'k weet m'opeens
In half bespot en slinksch berouw
Een boek te heugen dat een vrouw
Mij schonk, dat altijd minder scheen.

[p. 520]

 

't Was even oud. Tusschen mijn boeken

 

Stond het verzaakt en als voor straf

 

Waar ik het schuw zijn plekje gaf:

 

Geen lit'ratuur voor de bezoeken.

 

..............................

 

Nu, waar 'k in droom den weg betrad

 

Die naar háar toe leidt, trilt er wat

 

Verzuimd werd, gaat 't in kamerhoeken

 

 

 

Zooals een vlinder uit zijn pop

 

Zich uit het oude leer bevrijden,

 

Met donzige vleugels, even zijden

 

Als d' edelweiss, door haar verstopt,...

 

Bestrooid met stippels van dat bruin,

 

Maar feller glanzend, boven den kruin

 

De sprieten, dun en zwart, rechtop

 

 

 

Als letters... 't Vliegt dan langs de rij,

 

Op armlengte vanaf mijn stoel,

 

Neemt wraak voor een vertrapt gevoel,

 

En schudt in schuine vlucht naar mij

 

Veracht'lijk wijd tot op mijn handen

 

Het stof van alle and're banden,

 

En schiet door 't raam... en is voorbij.

 

..............................

 

 

 

Dienzelfden dag heb 'k aan den jongen,

 

Die voor sigaren heel mijn leven

 

Vulde, ook d' and'ren meegegeven,

 

Hij is verwonderd weggesprongen.

 

Dan zit ik stil, en moe, en wacht

 

De thuiskomst van wat schrijnend zacht

 

Langs doode boeken heeft gewreven...

S. Vestdijk