Forum. Jaargang 1

[p. 297]

Kerkelijke Liederen van het Spaansche Volk ^*)

Daar is geen vrouw als Maria,
Geen vlag als de Spaansche vlag,
Geen liefde als de liefde van moeders,
Geen licht als het licht van de dag.

In het hoogst van de hemel
Klinken trombonen:
Dat zijn serafijnen
Die Maria kronen.

Mijn moeder heeft mij gevraagd
Wie ik bemin.
Ik zei: de Heilige Maagd,
Mijn koningin.

*) De tweede blz. bevat vier strijdliederen van Zaragoza's verdediging tegen Napoleon. De derde blz. bevat vier ‘Saetas’, d.z. processieliederen van de lijdensweek. De eerste hiervan is een poging tot reconstructie uit eenige profane liederen, die duidelijk als variaties, uit een dergelijke, mij echter onbekende, Saeta onstaan zijn.

[p. 298]

 

Dwars over d'Ebrostroom

 

Vliegen granatenzwermen.

 

Onder haar mantelzoom

 

Blijft ons de Maagd beschermen.

De Maagd op de zuil heeft gezegd
Dat zij geen Fransche wil wezen,
Maar voor zal gaan in 't gevecht
Aan 't hoofd van d'Aragoneezen.

Hoera voor Zaragoza!
Lang zal Aragon leven!
Aan de gewijde pilaar
Hebben we ons hart gegeven.

Heilige Maagd op de zuil,
Vrees nimmer vreemde tirannen
Zoolang Zaragoza groot is
Door nijvre, vaardige mannen.

[p. 299]

 

't Kruis wordt uit een kerk gedragen,

 

Het kruis, met rouw bekleed -

 

Aan 't kruis wordt ieder geslagen

 

Die zichzelf door liefde vergeet.

Ziet hem naadren, vol mededoogen
Voor ons, de in zonde geboornen;
Hij komt onder 't hout gebogen,
Bedekt met een kroon van doornen.

Zie de drie Maria's komen
Met hun drie zilvren bokalen,
Waarin de kostbare stroomen
Van 't bloed uws Verlossers dalen:

Verheft uw oogen, aanschouwt
Ons aller opperste Heer;
Zoo de zonde u waarlijk berouwt
Zijgt op u zijn genade neer.

[p. 300]

 

De klok luidt in Betlehem's toren,

 

De vlammen slaan uit een stal;

 

Daar is een kind geboren

 

Dat ons verlossen zal.

In de kerk staat, kaal en strak,
De boom die wij aanbidden,
Met englen, één op elke tak
En de Heer in 't midden.

Ik zag een man;
Zijn borst was open;
Bloed kwam van spijker
En doorn gedropen;
Daaronder zat
Geknield een vrouw
Die hem aanbad.

[p. 301]

 

Maria werd neergedragen,

 

De leege nis bleef nog daar.

 

‘Waar is nu de duif?’ zoo vragen

 

De zwaluwen aan elkaar.

Ware ons huis u niet aangenamer,
Hooglieflijke Vrouwe-mijn,
Zoolang nog rondom uw kamer
De metselaars bezig zijn?

Moeder van smarten,
Van angst en zorgen -
Ik houd getrouw in de diepte mijns harten
Uw beeld geborgen.

Heilige Moedermaagd,
Hadt gij mijn ziel toch zoo
Als gij uw kindje draagt!

Hendrik de Vries