Filmliga

[Journaal]

De centrale commissie voor filmkeuring verbiedt Raismann's ‘Gevangenis’

Nog zeer onverwacht, zelfs nu het de befaamde commissie gold, die ‘Bed en Sofa’ op de bekende duistere gronden verbood, is het veto tegen Raismann's ‘Gevangenis’ gekomen. Bij de eerste film lag althans de motiveering nog eenigermate voor de hand, zoodra men aannam, dat hier geschied was, wat altijd geschiedt: een blunder met de beste bedoelingen. Zooals de gemiddelde mensch nu eenmaal niet lezen kan (wel spellen en Oppenheim lezen, maar dat is iets anders), zoo kan die gemiddelde mensch ook niet zien, ook al ziet hij dagelijks kilometers film voorbijvliegen. Voor dergelijke ziende-blinden was het woord ‘abortus’ al genoeg, om hen de stuipen op het lijf te jagen; zij sloten hun oogen toen nog eens extra en ‘Bed en Sofa’ ging de kast in, die op slot is, behalve voor Ligaleden.

Nec lusisse pudet, sed non incidere ludum, zou men zoo zeggen. Maar de commissie heeft er anders over gedacht en is van kwaad tot erger vervallen. Want tegenover het mannelijke, stroeve werk van den cineast Raismann kan men met den besten wil ter wereld geen slagwoord bedenken, dat de ziende-blinden als motief heeft kunnen dlenen! Er komt geen vrouw en dus ook geen korte rok in voor (afgezien van een weinig appetijtelijke werkster, die dan in godsnaam nog heel gemakkelijk gecoupeerd had kunnen worden en eenige stijfomsloten keurslijfdames uit een provinciestadje); reden, om russische zedeloosheid te veronderstellen, is er in het geheel niet. Verder komt er geen revolutie in voor, want alles speelt zich voor de revolutie af; reden, om bols-

[p. 445]

[121]

jewisme te ruiken, is er dus ook al niet. Maar het schijnt, dat de Commissie ernstig werd verontrust door de weinig vleiende teekening van het tsaristisch regime in een russische gevangenis; en waar het van algemeene bekendheid is, dat dit regime uitmuntte door teederheid en liefde voor den gestraften medemensch, meende de commissie den dood van Tsaar Nicolaas II te moeten wreken door dit aandenken aan zijn zegenrijke regeering onschadelijk te maken! Voorwaar een motief, dat niet één twee drie voor de hand lag!

Voor de toekomst onzer keuringsheroën belooft dit incident echter wel veel. Binnenkort zullen wij geen bierfleschjes meer op de film zien verbrijzelen, omdat het in strijd is met de erkende onbreekbaarheid van het glas, waarin Heineken's pils wordt opgesloten; wij zullen ook geen happy end meer zien, omdat deze handeling een verkrachting is van de werkelijkheid; er zullen in de komische tweeacters geen Fordjes meer in elkaar worden gereden, omdat dit een beleediging zou beteekenen aan het adres der soliede Fordfabrieken, enzoovoort.

Met dat al zullen wij er maar trotsch op blijven, dat de Liga Raismann's film heeft vertoond. Want de bierfleschjes-normen der Commissie blijken toch langzamerhand wel zeer breekbaar en onze Chineezenreputatie in het buitenland zal daardoor niet bepaald verbeteren.

M.t.B.

De etende film

De Afdeeling Leiden der Nederlandsche Filmliga heeft het eerste seizoen van haar enthousiast bestaan besloten met een filmisch middagmaal, waarvan hier de montage culinaire moge volgen:

DINER DES CINEASTES DE LEYDE

(dits visages d'enfants)

montage culinaire

grape-frult en coquille du lac

faits divers

miracles de minerva

indiscrétions culinaires

consommé clair

saumon militans

entre-acte

symphonie einer grosz-croûte

rien que les fruits

invitation au fromage

tien gangen die de tafel deden wankelen

café cap

folie de liqueurs

cigares de paille d'italie

vins:

barsac absolu opus 1917

château le tertre d'avant guerre

L.P.J. BRAAT: AFFICHE ARNHEM

Een filmrubriek in de nieuwe Rotterdamsche Courant

Eenigen tijd geleden vestigden wij reeds de aandacht op de uitstekende critische besprekingen, die in de N.R. Ct. aan de bioscoopfilms werden gewijd; het bleef alleen eenige verwondering baren, dat aan deze critieken geen plaats onder de kunstrubriek werd ingeruimd. Wij kunnen thans met vreugde constateeren, dat het Rotterdamsche orgaan eenige weken geleden een uitgebreide en vakkundig geredigeerde filmrubriek heeft geschapen, die, behalve de gewone critische opstellen, overzichten uit de binnen- en buitenlandsche filmpers en losse beschouwingen bevat. Een teeken, dat de gewijzigde opvattingen over de film meer en meer gaan doordringen ook in de kolommen der dagbladen, dat men de film geleidelijk aan niet meer als inferieur verschijnsel eener materialistisch gezinde massa gaat zien, maar als een verwaarloosde grootheid, die hulp en steun behoeft, om zich volledig te kunnen ontwikkelen.

Terwijl wij dit schrijven, heeft de Bioscoopbond weer eens naar zijn beproefde en stupide middel gegrepen, om alle onafhankelijkheid en vrijheid van meening zoo lang mogelijk te smoren: de boycot met advertenties. Een middel tot verweer, dat niet eens verachtelijk, maar alleen maar dom

[p. 446]

[122]

mag heeten. Wij zien den afloop van het conflict tusschen de N.R. Ct. en den Bond, die aan oude wantoestanden uit pure eigenbaat wenscht vast te houden, met groote belangstelling tegemoet. Aan welke zijde in dezen onze sympathie is, behoeven wij zeker niet nader te omschrijven..

Film en radio

Het nieuwste op het gebied van den actueelen omroep is ongetwijfeld het uitzenden van een verslag van een filmvoorstelling. Morgen zal Berlijn hiermede een proefneming doen. De microfoon zal geplaatst worden in het groote Ufagebouw, waar dien avond de première van ‘Die Frau im Mond’ plaats vindt. In deze film treedt o.a. Fritz Lang op.