Erts. Letterkundig jaarboek. Jaargang 4

[p. 51]

Pierre Kemp:

Wie wiegt me weg?

ER zijn avonden, dat God niets zegt
en ik door geenen Vader
wordt in een magnifieke wieg gelegd!
maar als die menschen komen nader,
die met de gezichten als patenen,
wie wiegt me dan weg! Wie wiegt me dan weg?

Pierre Kemp:
Orgel

ONDER het orgel worden de haren
van het kind beroemd.
De tonen zijn over het kind gevaren
en hebben het tot iets benoemd.
Een huiver schiet over zijn kinderborst.
Zijn oogen doen pijn van den dorst
achter zijn tanden.
Het weet niet eens, waarom het zijn handen
zoo heftig openvouwt
tot een springende bloem,
want het orgel heeft het dien roem
te plotseling toevertrouwd.